Michał Bajor
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1970 |
Wydawnictwo |
Agencja Artystyczna MTJ, Polskie Nagrania Muza, Sony Music Entertainment Poland |
Powiązania |
Jacques Brel, Janusz Kulik, Włodzimierz Korcz, Wojciech Młynarski, Piotr Rubik, Janusz Stokłosa, Wojciech Borkowski |
Odznaczenia | |
![]() | |
Strona internetowa |
Michał Bajor (ur. 13 czerwca 1957 w Głuchołazach) – polski aktor, piosenkarz i kompozytor.
Jest członkiem akademii Fonograficznej ZPAV. Na scenie muzycznej współpracuje z kompozytorami, takimi jak: Włodzimierz Korcz, Janusz Strobel, Jarosław Kukulski, Jerzy Satanowski, Hadrian Filip Tabęcki, Paweł Stankiewicz, Marcin Nierubiec czy Piotr Rubik. Śpiewa teksty m.in. Władysława Broniewskiego, Juliana Tuwima, Wojciecha Młynarskiego, Marka Grechuty i Jonasza Kofty.
Zagrał w filmach reżyserów, takich jak Filip Bajon, Barbara Sass, Edward Żebrowski, Feliks Falk czy Krzysztof Kieślowski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jest synem aktora Ryszarda Bajora i jego żony Marii (zm. 2022) oraz starszym bratem Piotra Bajora, również aktora. Od dzieciństwa jest związany ze środowiskiem scenicznym w Opolu. Pobierał lekcje tańca oraz gry na fortepianie. Zadebiutował na scenie rolą wilka w Czerwonym Kapturku. Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego nr II w Opolu[1].
W 1970 zadebiutował jako piosenkarz na eliminacjach do 8. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1973 zwyciężył na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze brawurowym wykonaniem piosenki „Siemionowna”, po czym został zaproszony do udziału w 13. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. W latach 1975–1976 występował na koncertach z orkiestrami Henryka Debicha i Stefana Rachonia.
Karierę filmową rozpoczął w 1975 u Agnieszki Holland w filmie Wieczór u Abdona u boku Beaty Tyszkiewicz. Został przyjęty na PWST w Warszawie, a studia aktorskie ukończył w 1980. Podczas studiów w 1979 wystąpił w sztuce Equus Petera Shaffera w warszawskim Teatrze Ateneum, z którym współpracował do 1994. Zagrał w nominowanym do Oscara filmie Istvána Szabó Hanussen (1988).
W 1987 nagrał swój pierwszy album studyjny pt. Michał Bajor Live, na którym umieścił covery piosenek m.in. Jacques’a Brela, z którym powiązał swoją dalszą sceniczną karierę. W 1993 wystąpił w teatrze Studio Buffo u Janusza Stokłosy i Janusza Józefowicza. W 2000 zagrał Nerona w filmie Jerzego Kawalerowicza Quo vadis.
Spektakle teatralne[edytuj | edytuj kod]

Role[edytuj | edytuj kod]
- 1979 – Equus jako Allan Strang (reż. Andrzej Rozhin)
- 1979 – Do piachu jako Johny Foce (reż. Tadeusz Łomnicki)
- 1980 – Opera za trzy grosze jako Kapelmajster-Archanioł (reż. Ryszard Peryt)
- 1981 – Po Hamlecie jako Junior (reż. Janusz Warmiński)
- 1982 – Ścisły nadzór jako Moryś (reż. Romuald Szejd)
- 1982 – Śmierć Dantona jako Kamil Demoulins (reż. Kazimierz Kutz)
- 1982 – Niebo zawiedzionych (reż. Lena Szurmiej)
- 1983 – Z życia dżdżownic (reż. F. Bajon)
- 1983 – Pornografia jako Karol (reż. Andrzej Pawłowski)
- 1983 – Słodkie miasto jako Głos Rossa (reż. Emilian Kamiński)
- 1983 – Syn marnotrawny jako Arlekin (reż. Adam Hanuszkiewicz)
- 1984 – Trans-Atlantyk jako syn Ignac (reż. A. Pawłowski)
- 1985 – Brel (reż. E. Kamiński, W. Młynarski)
- 1985 – Maria i Woyzeck jako Błazen I (reż. A. Hanuszkiewicz)
- 1990 – Czerwony stoliczek (reż. Andrzej Strzelecki)
- 1993 – Music Hall – rewia (reż. Wowo Bielicki)
- 1994 – Nie opuszczaj mnie (reż. Janusz Józefowicz)
- 1994 – Bajor w Buffo (reż. J. Józefowicz)
- 1994 – Evita jako Che Guevara (reż. Marcel Kochańczyk)
- 1995 – Odchodzić (reż. A. Rozhin)
- 1997 – Ewa Hitler pali camele jako reporter (reż. Jacek Koprowicz)
- 2001 – Quo vadis (reż. Jerzy Kawalerowicz) jako Neron
- 2004 – Za kulisami – recital
- 2004 – Świętokrzyska Golgota (reż. Jerzy Zoń)
Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]
- 1980 – Do potomnego (reż. Andrzej Łapicki)
- 1980 – Proces jako syn woźnego (reż. A. Holland, Laco Adamik)
- 1981 – Samotnik jako Baldwin (reż. Andrzej Domalik)
- 1982 – Irydion jako Heliogabal (reż. Jan Englert)
- 1984 – Candida (Kandyda) jako Eugeniusz Marchbanks (reż. M. Kochańczyk)
- 1984 – Elżbieta królowa Anglii (reż. L. Adamik)
- 1987 – Herbatka z nieobecnym jako Chłopak (reż. Andrzej Sapija)
- 1989 – Grzechotka jako Percy (reż. B. Sass-Zdort)
Inne formy twórczości[edytuj | edytuj kod]
- 1980 – Opera za trzy grosze (reż. Ryszard Peryt) – asystent reżysera
- 1983 – Syn marnotrawny (reż. A. Hanuszkiewicz) – asystent reżysera
- 2005 – Emigranci (reż. Dominik Nowak, Piotr Sieklucki) – muzyka
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
|
|
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy[edytuj | edytuj kod]
|
Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]
Kompilacje[edytuj | edytuj kod]
Albumy świąteczne[edytuj | edytuj kod]
Inne[edytuj | edytuj kod]
|
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- 1973 – główna nagroda na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze
- 1981 – wyróżnienie na FPFF w Gdańsku za rolę w filmie W biały dzień
- 1982 – Jantar '82 na X Koszalińskich Spotkaniach Filmowych „Młodzi i Film” za rolę w filmie Limuzyna Deimler Benz w reżyserii Filipa Bajona
- 1985 – Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia za osiągnięcia aktorskie w latach 1983–1985 w teatrze, filmie i na estradzie
- 1985 – nagroda specjalna Telewizji Polskiej na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu za wykonanie songów Bertolda Brechta
- 1994 – Srebrny As – nagroda Polish Promotion Corporation
- 1997 – najlepszy rozmówca programu Godzina Szczerości w plebiscycie widzów
- 1998 – Złota Spinka – nagroda redakcji „Nowej Trybuny Opolskiej”
- 2005 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[44]
- 2006 – statuetka „Przyjaciel Zaczarowanego Ptaszka” – nagroda dla przyjaciela ogólnopolskiego festiwalu dla osób niepełnosprawnych utalentowanych wokalnie na Festiwalu Piosenki Zaczarowanej w Krakowie
- 2015 – Medal „Labor Omnia Vincit” – „Praca Wszystko Zwycięża”, które przyznaje Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego.
- 2018 – Platynowa Telekamera (przyznana podczas Polsat SuperHit Festiwal 2018)
W telewizji[edytuj | edytuj kod]
- Szansa na sukces (juror) (2 odcinki – jeden z 20 kwietnia 1997, drugi z 23 grudnia 2007)
- Od przedszkola do Opola
- 2002 – Wykrywacz kłamstw
- 2003 – Twarze w lustrach – recital
- 2003 – Wideoteka dorosłego człowieka
- 2004 – Anioły Europy
- 2004 – Trzymaj się swoich chmur – Piosenki Seweryna Krajewskiego (25. PPA)
- 2005 – Imiennik Dwójki: Kwiecień
- 2006 – Mój pierwszy raz
- 2008 – Michał Bajor śpiewa piosenki Jonasza Kofty
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznicowe zjazdy szkolne. opole.gazeta.pl, 2005-09-02. [dostęp 2022-01-25].
- ↑ a b c Michał Bajor. mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Michał Bajor '95. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Uczucia. discogs.com. [dostęp 2013-10-23]. (ang.).
- ↑ Michał Bajor – premiera nowej płyty. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 27.11.2000 – 10.12.2000. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Płyta Twarze w lustrach – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.10.2002 – 20.10.2002. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Płyta Za kulisami – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 08.03.2004 – 14.03.2004. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Płyta Inna bajka – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 19.11.2007 – 25.11.2007. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: złote płyty 2008. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Płyta Piosenki Marka Grechuty i Jonasza Kofty – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 08.03.2010 – 14.03.2010. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2010. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Od Piaf do Garou. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 02.04.2012 – 09.04.2012. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2012. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor: moja publiczność czekała na taką płytę. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.10.2013 – 20.10.2013. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-25]. (pol.).
- ↑ Moja Miłość – Bajor Michał | Muzyka Sklep EMPIK.COM.
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 03.02.2017 – 09.02.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-02-16]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2016. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-01-27]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 11.11.2022 – 17.11.2022. olis.onyx.pl. [dostęp 2022-11-24]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2021. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2021-07-14]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.11.2022 – 24.11.2022. olis.onyx.pl. [dostęp 2022-12-01]. (pol.).
- ↑ a b Dyskografia Michała Bajora. michalbajor.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Live. discogs.com. [dostęp 2013-10-23]. (ang.).
- ↑ Płyta Najwieksze przeboje LIVE – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: platynowe płyty 2011. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Błędny rycerz. Złota kolekcja. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 30.10.2000 – 05.11.2000. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ ZPAV: złote płyty 2003. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Od Kofty... Do Korcza Vol. 1. discogs.com. [dostęp 2017-05-07]. (ang.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 05.05.2017 – 11.05.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-05-18]. (pol.).
- ↑ ZPAV: złote płyty 2018. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2018-02-16]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – Od Kofty... Do Korcza Vol. 2. discogs.com. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 29.09.2017 – 05.10.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-10-12]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor – W dzień Bożego Narodzenia. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Michał Bajor z nową płytą „Kolędy 2018”: Gościnnie Joanna Kulig, Agata Kulesza i Bogumiła Bajor. muzyka.interia.pl. [dostęp 2018-12-13]. (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.12.2018 – 27.12.2018. olis.onyx.pl. [dostęp 2019-01-03]. (pol.).
- ↑ Piosenki dla dzieci śpiewa Michał Bajor. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
- ↑ Lista laureatów nagrodzonych Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w latach 2005–2016. mkidn.gov.pl. [dostęp 2016-07-04].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Michał Bajor w bazie filmpolski.pl
- Michał Bajor, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
- Michał Bajor w bazie IMDb (ang.)
- Michał Bajor w bazie Filmweb
- Absolwenci Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
- Artyści teatru Studio Buffo
- Muzycy związani z Opolem
- Laureaci Festiwalu Piosenki Radzieckiej
- Ludzie urodzeni w Głuchołazach
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Polscy aktorzy dubbingowi
- Polscy aktorzy filmowi
- Polscy aktorzy teatralni
- Polscy aktorzy telewizyjni
- Polscy wokaliści
- Polscy wokaliści popowi
- Urodzeni w 1957
- Zdobywcy platynowych płyt