Michał Kamieński (astronom)
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1879 |
| Data śmierci |
18 kwietnia 1973 |
| profesor | |
| Specjalność: mechanika nieba | |
| Alma Mater | |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| instytut |
Obserwatorium Astronomiczne |
| Stanowisko |
profesor |
| Okres zatrudn. |
1923–1945 |
| Dyrektor | |
| Okres spraw. |
1923–1945 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Michał Kamieński (ur. 24 listopada 1879 w Dembrówce, gubernia mohylewska, zm. 18 kwietnia 1973) – polski astronom, specjalista mechaniki nieba.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczęszczał do gimnazjum w Pskowie, zaś studia astronomiczne ukończył w 1903 w Petersburgu[1]. Od 1903 do 1908 roku pracował w obserwatorium astronomicznym w Pułkowie pod Sankt Petersburgiem[2]. Początkowo zajmował się obliczeniami ruchu komety Enckego, a także badaniami astrometrycznymi. W 1907 roku podjął się samodzielnych badań komety 14P/Wolf, stając się po latach wybitnym znawcą tej właśnie komety[3].
W 1909 roku Michał Kamieński rozpoczął służbę w Rosyjskiej Marynarce Wojennej. W latach 1914–1920 był Astronomem Portu wojennego we Władywostoku, a od 1919 roku został naczelnikiem założonego tam przez siebie Obserwatorium Morskiego[1] (sporządzał tam mapy synoptyczne dla wschodniej Syberii[3]). W latach 1920–1922, aby zebrać fundusze na powrót do Polski, służył w Cesarskiej Marynarce Japonii[1], gdzie opracował tablice astronomiczne dla wyznaczania czasu i szerokości geograficznej. W 1922 roku przyjechał do obserwatorium Uniwersytetu Jagiellońskiego, a 29 marca 1923 roku przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, gdzie został mianowany profesorem astronomii i zarazem dyrektorem Obserwatorium Astronomicznego[3][4][5]. Funkcję tę pełnił do września 1945 roku[6].
Praca naukowa Michała Kamieńskiego polegała na prowadzeniu rachunków kometarnych i wyliczaniu wpływu perturbacji planet gazowych na trajektorię komet, w tym przede wszystkim: 14P/Wolf, Halleya i Enckego. Zajmował się też wyliczaniem orbit komet wstecz przed ich odkryciem. W uznaniu jego zasług na tym polu w 1927 roku został członkiem Royal Astronomical Society w Londynie[2]. Został również korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności i członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Pod koniec lipca 1932 został wybrany członkiem zarządu Towarzystwa Polsko-Japońskiego[7].
W 1935 roku zaangażował się w organizowanie prac nowoczesnego obserwatorium astronomicznego i meteorologicznego na szczycie Pop Iwan w Czarnohorze (obecnie Ukraina)[3]. Okres II wojny światowej spędził, kontynuując pracę w warszawskim obserwatorium astronomicznym, które działało (tak samo jak obserwatoria w Krakowie i Lwowie), pomimo że Uniwersytet Warszawski został zamknięty przez władze okupacyjne. Był świadkiem spalenia przez Niemców budynku obserwatorium warszawskiego. Po wznowieniu działalności przez obserwatorium został przeniesiony na emeryturę pod zarzutem działania w aparacie okupacyjnym, jednak nie ma dowodów na to, by udowodniono mu działalność antypolską[8]. Po wojnie do 1963 roku przebywał w Krakowie, a po powrocie do Warszawy przez 10 lat prowadził z uczniami rachunki kometarne[potrzebny przypis]. W 1971 roku Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii (którego przynajmniej od stycznia 1923 roku był członkiem, a przez 14 lat prezesem) przyznało mu Złotą Odznakę Towarzystwa[3].
W ostatnich dekadach życia zajmował się również pseudonauką; w 1956 roku ukazał się jego artykuł dowodzący, że Atlantyda uległa zagładzie w 9541 r. p.n.e. za sprawą uderzenia w Ziemię odłamka komety Halleya[1].
Zmarł 18 kwietnia 1973 roku po upadku na ulicy. Pochowany został w Brwinowie obok żony Marii Kamieńskiej (zmarłej w czasie powstania warszawskiego)[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Andrzej Kajetan Wróblewski, Wszystko przez tę kometę, „Wiedza i Życie”, 8, 2021, POLITYKA Sp. z o.o. SKA, s. 71, ISSN 0137-8929.
- ↑ a b Stanisław Brzostkiewicz, Komety - ciała tajemnicze, Warszawa: Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", 1985, s. 43-44, ISBN 83-10-08532-X.
- ↑ a b c d e Ludwik Zajdler, Prof. Dr Michał Kamieński 1879-1973, „Urania”, czerwiec 1973, s. 162-166.
- ↑ Krzysztof Ziołkowski, Zdziwienia : wszechświat ludzi o długich oczach, Kraków: Wydawnictwo WAM, 2006, s. 62-64, ISBN 83-7318-694-8, OCLC 749980045.
- ↑ Michał Kamieński, Stulecie Obserwatorjum Warszawskiego (1825–1925)., „ Urania”, 4 (4), 1925, s. 69-78 [dostęp 2023-02-19].
- ↑ Jan Gadomski, Odbydowa obserwatorium stołecznego, „Urania” (1-3), 2948, s. 5–9 [dostęp 2023-06-25].
- ↑ Z Towarzystwa Polsko-Japońskiego, „Kurier Warszawski”, Nr 210, 31 lipca 1932, s. 8.
- ↑ a b Krzysztof Ziołkowski, Michał Kamieński (1879-1973), „Urania - Postępy Astronomii”, LXXVIII (6), listopad 2007, s. 268-271, ISSN 0032-5414, ISSN 0042-0794.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Ziołkowski. Kamieński Michał. „Urania - Postępy Astronomii”, 2007.