Michał Kleczkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Aleksander Kleczkowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1818
Kleczkowo

Data i miejsce śmierci

26 marca 1886
Paryż

Miejsce spoczynku

cmentarz Père-Lachaise w Paryżu

Zawód, zajęcie

dyplomata

Rodzice

Józef Adolf i Julia z d. Sobieska

Małżeństwo

Euphemią Tudor

Dzieci

Euphemia Alice (ur. 1863), Eleonora Delia (ur. 1865), Yvonne Jeanne (1880), Frederic (ur. 1871)

Krewni i powinowaci

Cyprian Kamil Norwid

Odznaczenia
Dama Orderu Wieży i Miecza (Portugalia)
herb Cholewa

Michał Kleczkowski (ur. 27 lutego 1818 w Kleczkowie, zm. 26 marca 1886 w Paryżu) — dyplomata i sinolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 lutego 1818 w rodzinie Józefa Adolfa herbu Cholewa i jego żony Julii z domu Sobieskiej w Kleczkowie. W roku 1820 umarł jego ojciec i w następnym matka. Nie ma informacji o ukończonych szkołach.

W 1840 wyjechał do Francji i rozpoczął naukę języka chińskiego u Antoine'a Bazina. Po ukończeniu studiów w 1847 wyjechał do Chin jako tłumacz. W 1849 razem z konsulem francuskim Charlsem de Montigny przeżyli napad piratów, dzielni broniąc siebie jak i konwoju ośmiu dżonek. Dwa lata później wspólnie w Korei doprowadzili do zwolnienia rozbitków statku wielorybniczego, który został zaaresztowany przez władze lokalne. W 1852 powrócił do Francji i w następnym roku był z powrotem w Chinach i brał udział w negocjacjach wojny opiumowej.

W latach 1861—63 przebywał w Pekinie jako charge d`affaires rządu francuskiego. W tym czasie również doprowadził do zawarcia traktatu handlowego między Chinami a Portugalią, za co został odznaczony orderem „Wieży i Miecza”[1].

W 1871 objął katedrę profesora języka chińskiego w École nationale des langues orientales vivantes, którą prowadził do 1883[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty był z amerykanką Euphemią Tudor z którą miał czworo dzieci: Euphemia Alice (ur. 1863), Eleonora Delia (ur. 1865), Frederic (ur. 1871) i Yvonne Jeanne (1880).

Michał Kleczkowski był kuzynem Cypriana Kamila Norwida, z którym się znał i spotykał. Wspierał go również finansowo i opłacał pobyt poety w Domu św. Kazimierza[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lewental Salomon ( Red. i wyd.), Kłosy: czasopismo ilustrowane, tygodniowe, poświęcone literaturze, nauce i sztuce 1886.05.29(06.10) T.42 Nr1093, 29 maja 1886, s. 356 [dostęp 2022-01-08].
  2. Zemanek 2021 ↓, s. 299.
  3. Zemanek 2021 ↓, s. 304.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]