Michał Lauer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Lauer
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1892
Gródek Jagielloński

Data śmierci

29 sierpnia 1962

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

3 Pułk Strzelców Podhalańskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Michał Lauer (ur. 13 kwietnia 1892 Gródku Jagiellońskim, zm. 29 sierpnia 1962) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, inwalida wojenny[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 kwietnia 1892 w Gródku Jagiellońskim[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 9[2]. Na stopień porucznika rezerwy (niem. Leutnant in der Reserve) został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917[3].

W styczniu 1919 jako podporucznik 2 batalionu strzelców był chory[4]. W szeregach I batalionu 2 pułku strzelców podhalańskich uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

19 lutego 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[5]. 1 czerwca 1921 przebywał w Wojskowym Sanatorium w Zakopanem, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk strzelców podhalańskich[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1720. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. Później został przeniesiony do 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku[8][9]. W 1928 był już w stanie spoczynku[10]. W 1934 jako oficer stanu spoczynku pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”[11].

Mieszkał przy ul. Krupówki 3 w Zakopanem, a później w Lubieniu[1]. Zmarł w 1962 i został pochowany na cmentarzu przy ul. Nowotarskiej w Zakopanem[12]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

7 października 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-01]..
  2. Ranglisten 1918 ↓, s. 471.
  3. Ranglisten 1918 ↓, s. 347.
  4. XVI. Lista ofiar walk za czas od 21–26 stycznia 1919. „Placówka”. 10, s. 32, 1919-04-06. Lwów. .
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921, s. 325.
  6. Spis oficerów 1921 ↓, s. 229.
  7. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 67.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 382, 420.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 330, 363.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 905.
  11. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 329, 941.
  12. Michał Lauer. zakopane-parafia.grobonet.com. [dostęp 2023-09-16].
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921, s. 1723.
  14. Migdał 1929 ↓, s. 32.
  15. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-01]..
  16. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 382.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]