Michał Piotrowski (generał polski)
| generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 grudnia 1825 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Dywizja Piechoty |
Michał Piotrowski (ur. 1771 Falenica, zm. 14 grudnia 1825 w Warszawie) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
13 kwietnia 1786 wstąpił do Korpusu Kadetów w Warszawie[1]. Później został chorążym 1 Wielkopolskiej Brygadzie Kawalerii Narodowej[1]. W 1789 kupił stopień porucznika[1]. Zakończył w niej służbę w 1794 jako wicebrygadier. Od lipca 1794 dowódca odcinka obrony Wisły k. Warszawy, mianowany na generała. Po powstaniu poza wojskiem, do służby powrócił w 1807. Ponownie generał jako dowódca Brygady Piechoty w 2 Dywizji Piechoty.
W kampanii austriackiej komendant Modlina i dowódca obrony przepraw na Wiśle. W 1810 wojskowy komendant departamentu radomskiego. Uczestnik kampanii saskiej i francuskiej 1813–1814.
Po upadku Napoleona I przyprowadził do kraju resztki Wojska Polskiego z Danii i Hamburga. Od 1815 dowódca Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego. Zmarł 14 grudnia 1825 w Warszawie[1].
Był członkiem loży wolnomularskiej Jedność Słowiańska[2].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- H.P. Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 2001
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Encyklopedia Wojskowa 1937 ↓, s. 404.
- ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 579.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. VI: Obrączki Kościuszkowskie - Przemysł II. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1937.
- Michał Piotrowski, Krótki zbiór istotnieyszych wiadomości woiennych w bibliotece Polona