Michał Stachura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Stachura
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1968

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1999

Habilitacja

2011

Nauczyciel akademicki
Instytut

Instytut Historii UJ

Michał Jan Stachura (ur. 1968) – polski historyk, badacz dziejów antyku, bizantynolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent studiów historycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktorat i habilitacja tamże. Pracownik Zakładu Historii Bizancjum Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zainteresowania badawcze[edytuj | edytuj kod]

  • Herezje chrześcijańskiej starożytności
  • Prawna pozycja mniejszości religijnych w późnej starożytności
  • Przemiany ustrojowe państwa rzymskiego u schyłku starożytności
  • Historiografia późnoantyczna ze szczególnym uwzględnieniem historiografii kościelnej
  • Źródła normatywne późnej starożytności, ze szczególnym uwzględnieniem Kodeksu Teodozjusza
  • Zastosowanie metod kognitywistyki w badaniach tekstów normatywnych późnej starożytności
  • Sposób opisu wroga porządku publicznego w okresie późnoantycznym
  • Historyczne gry planszowe jako medium opisu rzeczywistości historycznej
  • Psychologiczne aspekty wojny przednowoczesnej

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Heretycy, schizmatycy i manichejczycy wobec cesarstwa rzymskiego (lata 324-428, wschodnia część Imperium), Kraków: "Historia Iagellonica" 2000.
  • (redakcja) Continuity and change: studies in late antique historiography, ed. by Dariusz Brodka and Michał Stachura, Kraków: Jagiellonian University Press 2007.
  • Wrogowie porządku rzymskiego. Studium zjawiska agresji językowej w Kodeksie Teodozjusza, Nowelach Postteodozjańskich i Konstytucjach Sirmondiańskich, Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagellonica" 2010.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]