Michał Walewski (1735–1806)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Walewski
Ilustracja
Herb
Kolumna
Rodzina

Walewscy herbu Kolumna

Data urodzenia

1735

Data śmierci

1806

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) I Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)

Michał Walewski herbu Kolumna (ur. 1735, zm. 1806) – wojewoda sieradzki w latach 1785–1792, podkomorzy krakowski w latach 1776-1785[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1764 roku był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa łęczyckiego i posłem łęczyckim na sejm elekcyjny[2].

Poseł na Sejm Rozbiorowy (1773–1775) z województwa krakowskiego[3]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego i poseł na sejm 1776 roku z województwa krakowskiego[4]. Poseł na sejm 1778 roku z województwa krakowskiego[5]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[6]. W czasie Sejmu Czteroletniego 1788–1792 wysunął projekt rozbudowy polskiej armii do 100 000 żołnierzy, starosta libertowski, marszałek konfederacji barskiej województwa krakowskiego 14 grudnia 1771 roku[7], szambelan królewski od 1779 roku, podkomorzy krakowski w latach 1776–1785, rotmistrz kawalerii narodowej w 1789 roku.

Poseł na sejm 1780 roku z województwa krakowskiego[8].

Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792 roku, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja[9]. Marszałek konfederacji województwa krakowskiego[10] i konsyliarz konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej[11].

Jego córką była Karolina Teresa (1778–1846), zamężna za hrabią Aleksandrem Chodkiewiczem, a następnie żona księcia Aleksandra S. Golicyna (1789–1858)[12].

Ordery[edytuj | edytuj kod]

W 1785 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1778 Orderu św. Stanisława[13], a w 1793 pruskim Orderem Orła Czerwonego[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 268.
  2. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 64.
  3. Dorota Dukwicz, Rosja wobec sejmu rozbiorowego warszawskiego (1772-1775), Warszawa 2015, s. 301.
  4. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
  5. Dyaryusz Seymu Walnego Ordynaryinego Warszawskiego Szescio Niedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXVIII. Dnia V. Miesiąca Pazdziernika Odprawuiącego się, Warszawa 1779, s. 2.
  6. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 309.
  7. Władysław Konopczyński, Konfederacja barska, t. I, Warszawa 1991, s. 429.
  8. Dyaryusz Seymu Ordyngo [!] Warszawskiego Roku 1780 Dnia 2go Pazdziernika Zaczętego, z Wyrażeniem Posłow, Sessyi, Projektow, Mow, &c., Grodno 1780, s. 4.
  9. Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 271.
  10. Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 47 + dod., s. 410.
  11. Dariusz Rolnik, Szlachta koronna wobec konfederacji targowickiej (maj 1792 – styczeń 1793), Katowice 2000, s. 163.
  12. Henryk Mościcki: Polski Słownik Biograficzny, t. VIII. Warszawa: 1959-1960, s. 221.
  13. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 234.
  14. Handbuch über den Königlich Preußischen Hof und Staat. Berlin: 1796, s. 27

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]