Michael Maximilian Franz von Althann
| |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Maria Christina von und zu Wildenstein |
| Żona |
Maria Franziska von Thürheim |
| Dzieci | |
| Rodzeństwo |
Michael Johann Nepomuck von Althann, Michael Franz Anton von Althann, Michael Gustav (1807-1864) Michael Ludwig (1808-1890) |
Michael Maximilian Franz von Althann (ur. 13 marca 1769 w Wiedniu, zm. 28 listopada 1834 w Swojczycach) – austriacki arystokrata z rodu Althannów, hrabia, właściciel dóbr ziemskich w południowej części hrabstwa kłodzkiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1769 roku w Wiedniu jako najmłodszy syn Michaela Johanna von Althanna i jego czwartej żony Marii Christiny Juliany von und zu Wildenstein (1727-1794). Pochodził z bocznej linii rodu Althannów. W młodości przebywał na dworze cesarskim, gdzie pełnił szereg funkcji. W 1796 roku poślubił Marię Franziskę Eleonorę von Thürheim (1774-1818), z którą miał czterech synów[1]:
- Michaela Josepha (1798-1861)
- Michaela Karla (1801-1881)
- Michaela Gustava (1807-1864)
- Michaela Ludwiga Leopolda Ferdinanda (1808-1890)
Brał czynny udział w wojnach napoleońskich, walcząc w armiach koalicji antynapoleońskiej. Po bezpotomnej śmierci starszego brata Michaela Franza Antona w 1817 roku przejął rodowe posiadłości na ziemi kłodzkiej, w skład których wchodziły: majorat w Międzylesiu, dobra w Roztokach i Wilkanowie[2]. Za jego rządów rozwinęły się nowe cechy rzemieślnicze murarzy i kamieniarzy, co związane było z częściowym upadkiem tkactwa w południowych Sudetach na skutek wojen. W latach 1827-1833 wybudowano przez środek jego dóbr nową szosę łączącą Wrocław z Wiedniem, która polepszyła dostępność komunikacyjną południowej części ziemi kłodzkiej z innymi rejonami Prus i Austrii[3]. Zmarł w 1834 roku w Swojczycach (obecnie osiedle Wrocławia).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Informacja na www.genealogy.euweb.cz [on-line] [dostęp: 4.11.2011].
- ↑ J. Kögler, Die Chroniken der Grafschaft Glatz, nowe wyd. pod red. D. Pohla, t. 1, Köln 2001, s. 259.
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t. 15, Wrocław 1994, s. 259.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t. 15, Wrocław 1994.