Michael Owen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Owen
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Michael James Owen

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1979
Chester

Wzrost

173 cm[1]

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1991–1996 Liverpool
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1996–2004 Liverpool 216 (118)
2004–2005 Real Madryt 36 (13)
2005–2009 Newcastle United 71 (26)
2009–2012 Manchester United 31 (5)
2012–2013 Stoke City 9 (1)
W sumie: 363 (163)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1997  Anglia U-20 4 (3)
1997  Anglia U-21 1 (1)
2006–2007  Anglia B 2 (0)
1998–2008  Anglia 89 (40)
W sumie: 96 (44)
  1. Aktualne na: 19 maja 2013. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 3 lipca 2009.
Owen w barwach Liverpoolu podczas meczu pamiątkowego z okazji jubileuszu Jamiego Carraghera (2010)
Owen w barwach Manchesteru United (2009)

Michael James Owen (ur. 14 grudnia 1979 w Chester) – angielski piłkarz występujący na pozycji napastnika.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął w Liverpoolu, gdzie pierwszy mecz rozegrał w 1996 roku. Stał się najmłodszym piłkarzem, który: zdobył koronę króla strzelców ligi (18 goli) i strzelił gola w reprezentacji Anglii (27 maja 1998 przeciw Maroku).

Owen zyskał sławę sportową już jako nastolatek, kiedy podczas MŚ we Francji strzelił bramkę po kapitalnej solowej akcji w meczu 1/8 finału przeciwko Argentynie. W sezonie 1998/99 otrzymał nagrodę Sports Personality of the Year (Sportowa Osobowość Roku). Rok 2001 okazał się przełomowym i jednym z najbardziej udanych w karierze napastnika. Liverpool z Anglikiem w składzie zdobył Puchar UEFA, Superpuchar Europy, Puchar Anglii, Puchar Ligi i Tarczę Dobroczynności. We wszystkich finałowych spotkaniach o te trofea Owen wpisywał się na listę strzelców. UEFA doceniła 22–letniego wówczas gracza, honorując go tytułem Piłkarza Roku w Europie.

Napastnik zajął stałe miejsce w narodowej reprezentacji, zdobywając m.in. hat-tricka w meczu przeciwko Niemcom na stadionie olimpijskim w Monachium – Anglicy wygrali wówczas aż 5:1. Na MŚ w Korei i Japonii strzelił dwie bramki i miał jedną asystę. Anglia pożegnała się z mistrzostwami w ćwierćfinale, gdzie nie sprostała Brazylijczykom, przegrywając 1:2 (gola dla Anglii zdobył właśnie Owen). Podczas kolejnego turnieju (EURO 2004) Owen zdobył jednego gola – w przegranym ćwierćfinałowym spotkaniu z Portugalią. Tuż przed startem sezonu 2004/2005 nieoczekiwanie pojawiły się informacje o przejściu Owena do Realu Madryt. Początkowo sądzono, że są to tylko spekulacje, ale transfer został dokonany w ciągu zaledwie 48 godzin. Suma odstępnego za Anglika wyniosła niecałe 9 mln £ plus pomocnik Realu, Antonio Núñez. Dla Liverpoolu Michael Owen wystąpił łącznie 306 razy we wszystkich rozgrywkach, strzelając 179 bramek.

W premierowym i zarazem ostatnim sezonie w Madrycie Anglik zdobył 16 bramek w 45 spotkaniach. Konkurencję do gry w pierwszym składzie stanowili wówczas Raúl czy Ronaldo, stąd też liczba minut spędzonych na boisku była dla Owena niesatysfakcjonująca. W końcu, po długich negocjacjach z kilkoma klubami (m.in. z Liverpoolem), Michael został zakupiony za 16 milionów funtów przez Newcastle United w lecie 2005 roku. Podczas meczu z Tottenhamem w grudniu 2005, Owen zderzył się z bramkarzem drużyny przeciwnej Paulem Robinsonem i złamał palec u nogi, przez co musiał pauzować przez trzy miesiące. Po okresie intensywnej rehabilitacji zawodnik wrócił na boisko na towarzyski mecz reprezentacji Anglii. Po trzech meczach sparingowych, w których Anglik zdobył jedną bramkę, rozpoczęły się mistrzostwa świata w Niemczech. W ostatnim spotkaniu grupowym napastnik źle stanął i zerwał więzadła krzyżowe w prawym kolanie, przez co rehabilitował się kolejne dziesięć miesięcy. Kariera reprezentacyjna Anglika dobiegła końca w 2008 roku – w barwach drużyny narodowej rozegrał 89 spotkań i zdobył 40 goli.

3 lipca 2009 roku został zawodnikiem Manchesteru United na zasadzie wolnego transferu. 29–letni Anglik podpisał dwuletni kontrakt. Debiutancką bramkę zdobył w tym samym miesiącu, w 85. minucie meczu towarzyskiego przeciwko Malaysian XI. Swoim trafieniem Owen dał zwycięstwo United 3:2. Na „Old Trafford” zawodnik spędził trzy sezony – sięgnął z drużyną po mistrzostwo Anglii, Puchar Ligi, a także Tarczę Wspólnoty. W maju 2011 roku był rezerwowym podczas finału Ligi Mistrzów, przegranego przez Manchester United 1:3 z Barceloną na Wembley.

4 września 2012 roku podpisał roczny kontrakt z klubem angielskiej ekstraklasy Stoke City. 19 marca 2013 roku ogłosił, że zakończy karierę po sezonie 2012/2013[2]. Ostatni mecz rozegrał 19 maja 2013 roku z Southampton.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Owen urodził się w Countess of Chester Hospital w Cheshire. Jest synem Janette i Terry'ego Owen. Ma dwóch starszych braci – Andrew i Terry'ego Juniora, starszą siostrę – Karen oraz młodszą siostrę – Lesley.

W czerwcu 2005 roku Michael poślubił Louise Bonsall; dwa lata po narodzinach ich córki – Gemmy Rose (ur. 1.05.2003). Ich syn – James Michael Owen urodził się 6 lutego 2006 roku, natomiast 29 października 2007 roku urodziła się druga córka – Emily May. 26 lutego 2010 roku na świat przyszła trzecia córka Michaela i Louise – Jessica.

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

[3]

Liga Puchar Puchar ligi R. kont. Łącznie
Sezon Klub Liga M G M G M G M G M G
1996/97 Liverpool Premier League 2 1 0 0 0 0 0 0 2 1
1997/98 36 18 0 0 4 4 4 1 44 23
1998/99 30 18 2 2 2 1 6 2 40 23
1999/00 27 11 1 0 2 1 0 0 30 12
2000/01 28 16 5 3 2 1 11 4 46 24
2001/02 29 19 2 2 0 0 10 5 43[a] 28[b]
2002/03 35 19 2 0 4 2 12 7 54[c] 28
2003/04 29 16 3 1 0 0 6 2 38 19
2004/05 Real Madryt Primera División 36 13 4 2 5 1 45 16
2005/06 Newcastle United Premier League 11 7 0 0 0 0 0 0 11 7
2006/07 3 0 0 0 0 0 0 0 3 0
2007/08 29 11 3 1 1 1 0 0 33 13
2008/09 28 8 2 0 2 2 0 0 32 10
2009/10 Manchester United 19 3 1 0 4 2 6 4 31[d] 9
2010/11 11 2 2 1 1 2 2 0 17[e] 5
2011/12 1 0 0 0 2 3 1 0 4 3
2012/13 Stoke City 8 1 1 0 0 0 9 1
Łącznie w karierze 362 163 28 12 24 19 63 26 482 222

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Liverpool F.C.[edytuj | edytuj kod]

Manchester United[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • Najlepszy Młody Piłkarz Premiership (PFA Young Player of the Year) (1): 1998
  • Najlepszy Piłkarz Premiership (1): 1998
  • Drużyna Roku Premiership (1): 1998
  • Król Strzelców Premiership (2): 1998, 1999
  • Piłkarz Roku według „World Soccer” (1): 2001
  • Złota Piłka (1): 2001
  • FIFA 100: 2004
  • English Football Hall of Fame: 2014

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W tym jeden mecz o Tarczę Dobroczynności oraz jeden o Superpuchar Europy.
  2. W tym jedna bramka w meczu o Tarczę Dobroczynności oraz jedna w meczu o Superpuchar Europy.
  3. W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.
  4. W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.
  5. W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]