Michael R. Rose

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Michael Robertson Rose – biolog ewolucyjny, od 1990 profesor na wydziale Ekologii i Biologii Ewolucyjnej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine[1]. Jego doradcą na uczelni był brytyjski biolog ewolucyjny Brian Charlesworth.

Michael Rose zajmuje się ewolucją starzenia się. W 1991 opublikował pracę Evolutionary Biology of Aging (Biologia ewolucyjna starzenia się) rozpatrującą to zagadnienie pod kątem antagonistycznej plejotropii[2]. Hipoteza ta mówi, że starzenie powodowane jest przez geny mające dwa oddziaływania: jedno wcześnie w życiu, drugie znacznie później. Geny zostały nabyte drogą doboru naturalnego z powodu ich wczesnych pozytywnych oddziaływań, zaś koszty pojawiające się później zostały uznane za przypadkowe skutki uboczne, które uważamy za starzenie się. Fenomen ten po raz pierwszy opisał George C. Williams w 1957, ale to Rose ukuł termin Antagonistic Pleiotropy. Z powodu jego przełomowego podejścia do zagadnienia, czasopismo Evolution określiło ówczesny stan gerontologii jako after Rose (po Rose)[1].

Laboratorium Rose’a przeprowadziło najdłużej trwający eksperyment selekcji naturalnej w celu przetestowania teorii antagonistycznej plejotropii. Aby zapewnić długowieczność muszek owocowych, rozmnaża się je zbierając jajeczka od najdłużej żyjących muszek w każdym pokoleniu. Eksperymenty prowadzone są od lat 70.[3], a muszki żyją czterokrotnie dłużej niż standardowo. Hipoteza antagonistycznej plejotropii zakładała, że długowieczne muszki będą miały niższą płodność w dalszej części życia. Rezultat okazał się odwrotny: długowieczne muszki składają więcej jajeczek w każdym stadium życia. Rose tłumaczy ten rezultat interakcją genotypu i środowiska. Długowieczne muszki mają inne słabe punkty, które utrudniłyby im życie na wolności, i być może to te cechy są istotą antagonistycznej plejotropii. W 2004 Rose opublikował pracę podsumowującą badania na „Muszkach Matuzalema” (Methuselah Flies)[4].

Michael R. Rose proponuje nową definicję nieśmiertelności („new immortality”), który to stan następowałby w momencie, gdy organizm przestaje się starzeć. Organizm nadal może umrzeć z innych przyczyn (np. mechaniczny uraz, brak pożywienia, choroby), ale nie ze starości. Zdaniem Rose’a nieśmiertelność nie ma oznaczać przeżycia w absolutnie każdych warunkach[5].

W 1997 Rose otrzymał od Światowego Kongresu Gerontologii Busse Research Prize[1]. Jego najnowsza książka nosi tytuł The Long Tomorrow: How Advances in Evolutionary Biology Can Help Us Postpone Aging (Długie jutro: Jak postępy biologii ewolucyjnej mogą pomóc nam opóźnić starzenie) (2005)[6]. W październiku 2011 ukaże się książka, której Michael Rose jest współautorem, pt. Does Aging Stop? (Czy starzenie ustaje?)[7]. Jest jednym z biologów występujących w naukowym filmie dokumentalnym z 1995 Death by Design / The Life and Times of Life and Times (Zaprojektowana śmierć / Życie i czas życia i czasu).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Michael R. Rose. University of California, Irvine, 2010-07-20. [dostęp 2011-08-29]. (ang.).
  2. M.R. Rose, Evolutionary Biology of Aging, Oxford University Press, New York, 1991
  3. Claudia Dreifus: Live Longer With Evolution? Evidence May Lie in Fruit Flies. New York Times, 2005-12-06. [dostęp 2011-08-29]. (ang.).
  4. M.R. Rose, H.B. Passananti, and M. Matos, Editors; Methuselah Flies: A Case Study in the Evolution of Aging, World Scientific Publishing, Singapore 2004
  5. The Scientific Conquest of Death. LibrosEnRed, Immortality Institute, 2004, s. 17–27. (ang.).
  6. M.R. Rose, The Long Tomorrow. How Advances in Evolutionary Biology Can Help Us Postpone Aging, Oxford University Press, New York, 2005
  7. L.D. Mueller, C.L. Rauser, & M.R. Rose, Does Aging Stop?, Oxford University Press, New York 2011

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]