Michael Yani
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1980 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2003 |
| Zakończenie kariery |
2013 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
143 (1 marca 2010) |
| Australian Open |
3Q (2013) |
| Roland Garros |
1R (2010) |
| Wimbledon |
1R (2009) |
| US Open |
1R (2011) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
158 (25 maja 2009) |
Michael Yani (ur. 31 grudnia 1980 w Singapurze) – amerykański tenisista.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Yani wychował się w singapurskiej rodzinie. Przeniósł się do Stanów Zjednoczonych w wieku lat 3. Zaczął grać w tenisa jako dwulatek. Jego rodzice, Nancy i Edward, są emerytami. Yani ma dwóch braci – Terry'ego i Andrew. Michael ukończył Duke University.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Yani zaczął grać w wieku 2,5 lat. Jego ulubioną nawierzchnią jest podłoże twarde, lecz lubi także grać na trawie. Za swoje dwa najmocniejsze elementy w grze uważa serwis oraz forehand. Jego tenisowi idole to Andre Agassi oraz Pete Sampras.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 2003–2013.
W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje rangi ATP Challenger Tour.
Amerykanin dwukrotnie grał w drabinkach głównych imprez wielkoszlemowych. Pierwszy raz w 2009 roku, kiedy przeszedł kwalifikacje French Open. Tam w pierwszej rundzie turnieju głównego został pokonany przez Simona Greula. Kolejnym wielkoszlemowym występem w drabince turnieju głównego był Wimbledon 2010. W pierwszej rundzie Yani przegrał po prawie 5-godzinnym meczu z Lukášem Lackiem 4:6, 7:6(5), 7:6 (4), 6:7 (5), 10:12.
Zwycięstwa w turniejach ATP Challenger Tour w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 czerwca 2008 | Yuba City | Twarda |  Sam Warburg
|
7:6(5), 2:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 22 lipca 2012 | Binghamton | Twarda |  Fritz Wolmarans
|
6:4, 7:6(11) |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).