Michaił Bondarienko (1901–1943)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Bondarienko
Михаил Бондаренко
czerwonoarmista czerwonoarmista
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1901
Pogromiec, gubernia woroneska

Data i miejsce śmierci

22 października 1943
okolice wsi Chodorow, obwód kijowski

Przebieg służby
Lata służby

1942–1943

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

981 pułku artylerii 9 Dywizji Artylerii

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Medal „Za Odwagę” (ZSRR)

Michaił Iwanowicz Bondarienko (ros. Михаил Иванович Бондаренко, ur. 27 listopada?/10 grudnia 1901 we wsi Pogromiec obecnie w rejonie wołokonowskim w obwodzie biełgorodzkim, zm. 22 października 1943 k. wsi Chodorow w rejonie mironowskim w obwodzie kijowskim) – radziecki żołnierz, czerwonoarmista, uhonorowany pośmiertnie tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie podstawowe. Pracował w swoim gospodarstwie rolnym, później w kołchozie. W lutym 1942 został powołany do armii, od lutego 1943 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Woroneskim i 1 Ukraińskim w składzie 981 pułku artylerii 9 Dywizji Artylerii 40 Armii[1]. Brał udział w operacji biełgorodzko-charkowskiej w sierpniu 1943. Podczas bitwy o Dniepr wyróżnił się w walkach o rozszerzenie przyczółku bukrińskiego na prawym brzegu Dniepru, gdzie podobno strącił 5 samolotów wroga, zanim sam zginął podczas niemieckiego nalotu na pozycje radzieckie. Został pochowany w zbiorowej mogile we wsi Chodorow.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]