Michaił Czyhir
| Pełne imię i nazwisko |
Michaił Mikałajewicz Czyhir |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1948 |
| Premier Republiki Białorusi | |
| Okres |
od lipca 1994 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Michaił Mikałajewicz Czyhir (biał. Міхаіл Мікалаевіч Чыгір, ros. Михаил Николаевич Чигирь, Michaił Nikołajewicz Czigir; ur. 24 maja 1948 w Usowie) – białoruski ekonomista i polityk, w latach 1994–1996 premier Republiki Białorusi, jeden z kandydatów na prezydenta Białorusi w wyborach w 1999 roku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 24 maja 1948 roku we wsi Usowo, w rejonie kopylskim obwodu bobrujskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1970 roku ukończył studia w Białoruskim Państwowym Instytucie Gospodarki Narodowej[1][2]. Pracował jako ekonomista w Soligorskim Oddziale Narodowego Banku ZSRR, kierownik działu kredytów w Oddziale Narodowego Banku ZSRR w Berezynie. W latach 1972–1973 służył w szeregach Armii Radzieckiej[1]. W latach 1973–1980 był kierownikiem Kleckiego Oddziału Narodowego Banku ZSRR, następnie Moskiewskiego Oddziału Narodowego Banku ZSRR miasta Mińska[2]. W 1982 roku ukończył studia na Wydziale Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych przy Moskiewskim Instytucie Finansowym. W latach 1982–1986 pracował jako dyrektor Moskiewskiego Oddziału Narodowego Banku ZSRR w Mińsku, w aparacie Komunistycznej Partii Białorusi[1]. W latach 1986–1987 był dyrektorem Mińskiego Biura Miejskiego Narodowego Banku ZSRR. W latach 1988–1991 pełnił funkcję I zastępcy przewodniczącego zarządu „Agroprombanku”[3]. Od 1991 roku pracował jako przewodniczący zarządu Białoruskiego Banku Rolno-Przemysłowego „Biełagroprombank”[2].
Od lipca 1994 do listopada 1996 roku pełnił funkcję premiera Republiki Białorusi[3][2]. Ustąpił ze stanowiska w proteście przeciwko przeprowadzeniu referendum zainicjowanego przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę. Od kwietnia 1998 do marca 1999 roku pracował jako dyrektor przedstawicielstwa Europejskiego Koncernu „CEA” w Federacji Rosyjskiej. W 1999 roku zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich na Białorusi, zorganizowanych z inicjatywy deputowanych Rady Najwyższej Białorusi XIII kadencji, którzy pozostali wierni konstytucji z 1994 roku. Deklarowanym przez niego celem udziału była chęć zawrócenia kraju na demokratyczną drogę rozwoju. W czasie kampanii wyborczej został aresztowany przez służby lojalne wobec prezydenta pod zarzutem nadużywania stanowiska służbowego, przekroczenia władzy i kompetencji służbowych oraz niedbalstwa. Oskarżenie dotyczyło okresu jego pracy w sferze bankowej i na stanowisku premiera. Wszczęto przeciwko niemu sprawę sądową, obrończynią była jego żona[3]. Spędził w więzieniu pół roku. Wchodził w skład Zjednoczonej Partii Obywatelskiej. Usiłował kandydować w wyborach prezydenckich w 2001 roku, uczestniczył w kampanii wyborczej, ale zrezygnował z dalszego udziału na etapie zbierania podpisów poparcia. Został mężem zaufania wspólnego kandydata na prezydenta z ramienia sił demokratycznych Uładzimira Hanczaryka. Po jego klęsce wyborczej odszedł z polityki[4].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Michaił Czyhir jest żonaty z Julią Czyhir, ma dwoje dzieci[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
- pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2: Uswieja – jaszyn. Dadatak. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).
- Алесь Пяткевіч, Вольф Рубінчык: Кароткія зьвесткі аб некаторых беларускіх палітыках, актыўных у 1991–2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178–1213. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).
.svg)
.svg)
.svg)