Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michel Jobert (ur. 11 września 1921 w Meknesie , zm. 25 maja 2002 w Paryżu [1] ) – francuski urzędnik państwowy i polityk, sekretarz generalny administracji prezydenckiej oraz minister.
Urodził się w Maroku , ukończył École libre des sciences politiques w Paryżu [1] [2] [3] . W czasie II wojny światowej dołączył do oddziału spahisów [3] . Brał udział w kampanii włoskiej i lądowaniu w Prowansji [2] , został ranny w pobliżu Belfortu [3] . W 1948 został absolwentem École nationale d’administration [1] . Pracował w Trybunale Obrachunkowym (od 1949 jako audytor, od 1953 jako radca, w 1971 uzyskał rangę głównego radcy). Między 1952 a 1956 jako doradca wchodził w skład gabinetów różnych członków rządu. W latach 1956–1958 kierował gabinetem wysokiego komisarza we Francuskiej Afryce Zachodniej , a od 1959 do 1961 stał na czele gabinetu ministra stanu Roberta Lecourta [2] .
Był bliskim współpracownikiem Georges’a Pompidou jako zastępca dyrektora (1963–1966) i dyrektor (1966–1968) jego gabinetu w okresie pełnienia funkcji premiera. W latach 1969–1973 w trakcie jego prezydentury zajmował stanowisko sekretarza generalnego Pałacu Elizejskiego . Od 1966 do 1973 kierował też radą dyrektorów agencji rządowej ds. leśnictwa (Office national des forêts )[2] . Od kwietnia 1973 do maja 1974 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych w drugim i trzecim rządzie Pierre’a Messmera [4] . W połowie lat 70. założył centrolewicowe ugrupowanie Mouvement des démocrates . W latach 1974–1984 wydawał miesięcznik „La Lettre de Michel Jobert”[2] [5] . Od maja 1981 do marca 1983 był ministrem stanu oraz ministrem handlu zagranicznego w pierwszym i drugim gabinecie Pierre’a Mauroy [4] . Kontynuował później pracę w Trybunale Obrachunkowych[3] , w 1990 został adwokatem w ramach paryskiej palestry[2] .
Autor publikacji książkowych, m.in. Mémoires d’avenir (1974)[2] . Odznaczony Legią Honorową III klasy[2] .
↑ a b c Michel Jobert [online], munzinger.de [dostęp 2023-05-07] (niem. ) .
↑ a b c d e f g h Michel Jobert est mort [online], nouvelobs.com, 27 maja 2002 [dostęp 2023-05-07] (fr. ) .
↑ a b c d Douglas D. Johnson Douglas D. , Obituary: Michel Jobert [online], theguardian.com, 28 maja 2002 [dostęp 2023-05-07] (ang. ) .
↑ a b Les Gouvernements et les assemblées parlementaires sous la Ve République , assemblee-nationale.fr, lipiec 2004 [zarchiwizowane 2021-02-28] (fr. ) .
↑ Nowy Leksykon PWN , Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 725, ISBN 83-01-12490-3 .
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
XVIII wiek
XIX wiek
Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1807–1811)
Hugues Bernard Maret (1811–1813)
Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1813–1814)
Antoine René Charles Mathurin, hrabia de Laforest (1814)
Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1814–1815)
Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1815)
Louis, baron Bignon (1815)
Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1815)
Armand Emmanuel du Plessis, książę de Richelieu (1815)
Jean-Joseph-Paul-Augustin, markiz Dessolles (1815–1818)
Étienne Denis, baron Pasquier (1818–1819)
Mathieu de Montmorency (1819–1821)
François-René de Chateaubriand (1821–1822)
Ange Hyacinthe Maxence, baron de Damas (1822–1824)
Auguste de La Ferronays (1824–1828)
Anne Pierre Adrien, książę de Montmorency-Laval (1828–1829)
Joseph-Marie de Portalis (1829)
Jules Auguste Armand Marie, książę de Polignac (1829)
Victor Louis Victurnien (1829–1830)
Louis, baron Bignon (1830)
Jean-Baptiste Jourdan (1830)
Louis, hrabia Molé (1830)
Nicolas Joseph Maison (1830)
Horace François Bastien, hrabia Sébastiani (1830–1832)
Victor, duc de Broglie (1832–1834)
Henri Gauthier, comte de Rigny (1834)
Charles Joseph, comte Bresson (1834)
Henri Gauthier, comte de Rigny (1834–1835)
Victor, duc de Broglie (1835–1836)
Adolphe Thiers (1836)
Louis, comte Molé (1836–1839)
Napoléon Auguste Lannes, duc de Montebello (1839)
Nicolas Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie (1839–1840)
Adolphe Thiers (1840)
François Guizot (1840–1848)
Alphonse de Lamartine (1848)
Jules Bastide (1848)
Marie Alphonse Bedeau (1848)
Jules Bastide (1848)
Édouard Drouyn de Lhuys (1848–1849)
Alexis de Tocqueville (1849)
Alphonse de Rayneval (1849)
Jean-Ernest Ducos, vicomte de La Hitte (1849–1851)
Édouard Drouyn de Lhuys (1851)
Anatole, baron Brénier de Renaudière (1851)
Jules Baroche (1851)
Louis Félix Étienne, marquis de Turgot (1851–1852)
Édouard Drouyn de Lhuys (1852–1855)
Aleksander Colonna-Walewski (1855–1860)
Jules Baroche (1860)
Édouard Thouvenel (1860–1862)
Édouard Drouyn de Lhuys (1862–1866)
Charles, marquis de La Valette (1866)
Lionel, marquis de Moustier (1866–1868)
Charles, marquis de La Valette (1868–1869)
Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1869–1870)
Napoléon, comte Daru (1870)
Émile Ollivier (1870)
Agenor, duc de Gramont (1870)
Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1870)
Charles, comte de Rémusat (1871–1873)
Albert, duc de Broglie (1873)
Louis Decazes, duc de Glucksberg (1873–1877)
Gaston-Robert, marquis de Banneville (1877)
William Henry Waddington (1877–1879)
Charles de Freycinet (1879–1880)
Jules Barthélemy-Saint-Hilaire (1880–1881)
Léon Gambetta (1881–1882)
Charles de Freycinet (1882)
Charles Duclerc (1882–1883)
Armand Fallières (1883)
Paul-Armand Challemel-Lacour (1883)
Jules Ferry (1883–1885)
Charles de Freycinet (1885–1886)
Émile Flourens (1886–1888)
René Goblet (1888–1889)
Eugène Spuller (1889–1890)
Alexandre Ribot (1890–1893)
Jules Develle (1893)
Jean Casimir-Perier (1893–1894)
Gabriel Hanotaux (1894–1895)
Marcellin Berthelot (1895–1896)
Léon Bourgeois (1896)
Gabriel Hanotaux (1896–1898)
Théophile Delcassé (1898–1905)
XX wiek
XXI wiek