Michniowiec
wieś | |
Zabytkowa cerkiew i dzwonnica | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-710[4] |
Tablice rejestracyjne |
RBI |
SIMC |
0348022[5] |
Położenie na mapie gminy Czarna | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego | |
49°18′06″N 22°43′52″E/49,301667 22,731111[1] |
Michniowiec dawniej też Michnowiec i Michnowice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Czarna[5][6].
W miejscowości znajduje się zabytkowa drewniana dawna cerkiew Narodzenia Bogurodzicy włączona do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś królewska Michnowiecz położona była w 1589 w starostwie niegrodowym samborskim w powiecie samborskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[7]. W okresie międzywojennym w powiecie turczańskim. Po wojnie wieś Michniowiec znalazła się w ZSRR (rejon strzyłecki).
Michniowiec jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884.
W 1951 roku, w ramach umowy o zamianie odcinków terytoriów państwowych zawartej 15 lutego 1951 pomiędzy PRL i Związkiem Radzieckim, część obszaru rejon strzyłeckiego z Bystrem, Lipiem i Michniowcem (część dawnej polskiej gminy Łomna) została przyłączona do Polski, wchodząc w skład gminy Czarna w nowo utworzonym powiecie ustrzyckim w woj. rzeszowskim[8]. Włączenie Michniowca do Polski odcięło jedyne połączenie drogowe Łopuszanki ze Strzyłkami (siedzibą rejonu), przez co Łopuszcance zostało tylko południowe połączenie z Chaszczowem w rejonie turczańskim. Spowodowało to konieczność włączenia Łopuszanki do rejonu turczańskiego[9].
We wsi znajduje się cerkiew greckokatolicka pw. Narodzenia Bogarodzicy wybudowana w roku 1863 lub 1868 na miejscu poprzedniej, która istniała już w 1557. Podczas remontu w 1924 roku dobudowano zakrystię i kruchtę. W pobliżu cerkwi drewniana dzwonnica wzniesiona w 1904. Od 1971 cerkiew służy jako rzymskokatolicki kościół filialny pw. Narodzenia Św. Jana Chrzciciela należący do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Czarnej Górnej.
-
Pozostałości dawnego PGR-u -
Zabudowa wsi -
Staw obok cerkwi
Demografia
[edytuj | edytuj kod]- W 1921 Michniowiec zamieszkiwało 957 osób (w 190 domach mieszkalnych):
- 922 wyznania greckokatolickiego
- 35 wyznania mojżeszowego
- 1991 – 157 osób
- 2004 – 170 osób
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[10]
- drewniana cerkiew greckokatolicka, obecnie kościół rzymskokatolicki pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela, nr rej.: A-135 z 17.03.1969
- dzwonnica, drewniana, 1904 r., nr rej.: jw.
- cmentarz, nr rej.: jw.
- zagroda jednobudynkowa nr 26, drewniana, k. XIX, nr rej.: A-902 z 29.04.1975 (przeniesiona do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku)
- zagroda jednobudynkowa nr 47, drewniana, k. XIX, nr rej.: A-901 z 29.04.1975 (przeniesiona do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku)
-
Widok na wieś od strony południowej -
Widok na wieś od strony zachodniej -
Na przycerkiewnym cmentarzu
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 79452
- ↑ Wieś Michniowiec w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-02-20] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-02-20].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 774 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 25.
- ↑ Dz.U. z 1951 r. nr 65, poz. 448
- ↑ УКАЗ Президії Верховної Ради Української РСР ПРО ЛІКВІДАЦІЮ НИЖНЬО-УСТРІЦЬКОГО РАЙОНУ І ДЕЯКИХ СІЛЬСЬКИХ РАД СТРІЛКІВСЬКОГО ТА ХИРІВСЬКОГО РАЙОНІВ ДРОГОБИЦЬКОЇ ОБЛАСТІ
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024, s. 1 [dostęp 2016-03-01] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mapa WIG Ustrzyki Dolne Pas 51 Słup 35 Warszawa 1938.
- Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej Warszawa 1928 s. 1537.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Michnowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 315 .
- Bystre i Michniowiec. Kamieniem i ciszą. polskiekrajobrazy.pl.