Przejdź do zawartości

Michniowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michniowiec
wieś
Ilustracja
Zabytkowa cerkiew i dzwonnica
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

bieszczadzki

Gmina

Czarna

Liczba ludności (2011)

148[2][3]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-710[4]

Tablice rejestracyjne

RBI

SIMC

0348022[5]

Położenie na mapie gminy Czarna
Mapa konturowa gminy Czarna, po prawej znajduje się punkt z opisem „Michniowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Michniowiec”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Michniowiec”
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Michniowiec”
Ziemia49°18′06″N 22°43′52″E/49,301667 22,731111[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Droga do Michniowca
Woda Gór Karpat: Mszanka
Zlewisko Morza Czarnego: Potok Mszaniec
Magura Łomniańska – najwyższy szczyt Gór Sanocko-Turczańskich, o wysokości 1024 m n.p.m. Leży na Ukrainie, nad dolinami rzek: Lechniowa, Mszanka i Dniestr.

Michniowiec (dawniej też Michnowiec i Michnowice) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Czarna[5][6].

Przez wieś płynie urokliwy potok Mszaniec, który uchodzi do Dniestru. To jeden z ostatnich fragmentów potoków o dzikim charakterze narażony na nielegalne rajdy offroad.

W miejscowości znajduje się zabytkowa drewniana dawna cerkiew Narodzenia Bogurodzicy włączona do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.

W 1974 roku, Czarna otrzymała status uzdrowiska ze względu na obecność źródeł mineralnych o różnorodnym składzie, takich jak wodorowęglanowo-wapniowe, sodowe, jodowe i siarczkowe. Woda mineralna z Czarnej była wykorzystywana w miejscowym ośrodku „Nafty i Gazu”, gdzie dostępne były kąpiele mineralne, a także kuracje uzdrowiskowe.

Do 1951 roku Михновець był dużą wioską w przedgórzu Karpat na Ukrainie[7]. Zamieszkany był przez Bojków.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś królewska Michnowiecz położona była w 1589 w starostwie niegrodowym samborskim w powiecie samborskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[8]. W okresie międzywojennym w powiecie turczańskim. Po wojnie wieś Michniowiec znalazła się w ZSRR (rejon strzyłecki). Michniowiec jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884.

Michniowiec jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884.

W 1951 roku, w ramach umowy o zamianie odcinków terytoriów państwowych zawartej 15 lutego 1951 pomiędzy PRL i Związkiem Radzieckim, część obszaru rejon strzyłeckiego z Bystrem, Lipiem i Michniowcem (część dawnej polskiej gminy Łomna) została przyłączona do Polski, wchodząc w skład gminy Czarna w nowo utworzonym powiecie ustrzyckim w woj. rzeszowskim[9]. Włączenie Michniowca do Polski odcięło jedyne połączenie drogowe Łopuszanki ze Strzyłkami (siedzibą rejonu), przez co Łopuszance zostało tylko południowe połączenie z Chaszczowem w rejonie turczańskim. Spowodowało to konieczność włączenia Łopuszanki do rejonu turczańskiego[10].

We wsi znajduje się cerkiew greckokatolicka pw. Narodzenia Bogarodzicy wybudowana w roku 1863 lub 1868 na miejscu poprzedniej, która istniała już w 1557. Podczas remontu w 1924 roku dobudowano zakrystię i kruchtę. W pobliżu cerkwi drewniana dzwonnica wzniesiona w 1904. Od 1971 cerkiew służy jako rzymskokatolicki kościół filialny pw. Narodzenia Św. Jana Chrzciciela należący do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Czarnej Górnej.

  • Zabudowa wsi
    Zabudowa wsi
  • Staw obok cerkwi
    Staw obok cerkwi
  • Potok Mszaniec
    Potok Mszaniec
  • Pozostałości dawnego PGR-u
    Pozostałości dawnego PGR-u

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

Wieś Michniowiec, położona w dolinie, charakteryzuje się niezwykle malowniczym i dziewiczym krajobrazem. Otoczona od wschodu górami Sanocko-Turczańskimi – pasmo górskie w Beskidach Lesistych w Karpatach Wschodnich, przecięte granicą polsko-ukraińską – stanowi doskonały przykład naturalnej harmonii między człowiekiem a przyrodą. Tereny te są wciąż stosunkowo mało zaludnione, co sprzyja zachowaniu bioróżnorodności oraz tradycyjnego charakteru krajobrazu.

Przez wieś płynie potok Mszanka (ukr. Мшанка – Mszanka, ukr. Мшанець – Mszaneć), który wpływa do potoku Mszaniec i kieruje się w stronę Ukrainy. Górska rzeka, lewy dopływ Dniestru, należący do dorzecza Dniestru i zlewiska Morza Czarnego. Długość rzeki wynosi około 21 km, w tym na obszarze Polski ok. 7,6 km.

Dzika jablon

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
  • W 1921 Michniowiec zamieszkiwało 957 osób (w 190 domach mieszkalnych):
  • 1939 zamieszkiwało tu 1200 mieszkańców: 1180 Ukraińców i 20 Żydów [11]
  • 1991 – 157 osób
  • 2004 – 170 osób

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[12]

  • drewniana cerkiew greckokatolicka, obecnie kościół rzymskokatolicki pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela, nr rej.: A-135 z 17.03.1969
  • dzwonnica, drewniana, 1904 r., nr rej.: jw.
  • cmentarz, nr rej.: jw.
  • zagroda jednobudynkowa nr 26, drewniana, k. XIX, nr rej.: A-902 z 29.04.1975 (przeniesiona do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku)
  • zagroda jednobudynkowa nr 47, drewniana, k. XIX, nr rej.: A-901 z 29.04.1975 (przeniesiona do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku)
  • Widok na wieś od strony południowej
    Widok na wieś od strony południowej
  • Widok na wieś od strony zachodniej
    Widok na wieś od strony zachodniej
  • Widok na dolinę Michniowca ze wzgórza Barat Kut
    Widok na dolinę Michniowca ze wzgórza Barat Kut
  • Na przycerkiewnym cmentarzu
    Na przycerkiewnym cmentarzu

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 79452.
  2. ↑ Wieś Michniowiec w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-02-20], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-02-20].
  4. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 774 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. ↑ Village of Mykhnovets [online], lemko.org [dostęp 2025-03-23].
  8. ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 25.
  9. ↑ Dz.U. z 1951 r. nr 65, poz. 448
  10. ↑ УКАЗ Президії Верховної Ради Української РСР ПРО ЛІКВІДАЦІЮ НИЖНЬО-УСТРІЦЬКОГО РАЙОНУ І ДЕЯКИХ СІЛЬСЬКИХ РАД СТРІЛКІВСЬКОГО ТА ХИРІВСЬКОГО РАЙОНІВ ДРОГОБИЦЬКОЇ ОБЛАСТІ
  11. ↑ Michniowiec | APOKRYF RUSKI [online] [dostęp 2025-03-23] (ang.).
  12. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2025, s. 1 [dostęp 2016-03-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Gmina Czarna
Wsie
Osady
Części wsi
  • Czarna Kopalnia
  • Dolny Koniec
  • Górny Koniec
  • Ostre

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michniowiec&oldid=77214460”