Miecz bastardowy
Miecz bastardowy (miecz bękarci) – rodzaj miecza, łączący w sobie cechy miecza jednoręcznego (długość głowni) oraz miecza długiego (przedłużona rękojeść, umożliwiająca dołożenie drugiej ręki). Mieczem bastardowym określa się niekiedy również formę miecza długiego, wzbogaconą o dodatkowe elementy konstrukcyjne i zdobnicze. Często różnica między tymi rodzajami broni jest płynna i trudna do jednoznacznego skategoryzowania.
Jako osobna konstrukcja wyodrębnił się w XVI w. Od miecza długiego, odróżnia go zastosowanie zaawansowanych indywidualnych technik zdobniczych, jak i wprowadzenie dodatkowych elementów konstrukcyjnych jak np. kabłąk, obłęki, ricasso, ośla podkowa. Stanowi konstrukcję przejściową pomiędzy mieczem a rapierem[1].
Na turnieju zorganizowanym przez Henryka VIII w lipcu 1540 r. miecz bastardowy występował jako osobna konkurencja (obok miecza dwuręcznego oraz długiego), co potwierdza rozróżnianie tego typu konstrukcji, względem miecza długiego w epoce[2][3][4][5][1].
Nazwa bastard (pol. bękart) nawiązuje do pejoratywnego określenia nieślubnego dziecka, jak metaforycznie można określić miecz łączący w sobie cechy dwóch odrębnych konstrukcji.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Bastard, czyli miecz bękarci | Miecze Średniowieczne, mieczesredniowieczne.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
- ↑ Sword types in prize playing – The Association for Renaissance Martial Arts. Thearma.org, 2015-10-08. [dostęp 2019-07-25].
- ↑ Joseph Strutt The sports and pastimes of the people of England from the earliest period: including the rural and domestic recreations, May games, mummeries, pageants, processions and pompous spectacles, 1801, p. 211.
- ↑ Prizes of the London Masters of Defense. Iceweasel.org, 1998-05-29. [dostęp 2019-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-30)].
- ↑ A Study of the London Masters of Defense. Iceweasel.org, 1998-05-29. [dostęp 2019-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-16)].