Miecz bastardowy
Miecz bastardowy (miecz bękarci) – rodzaj miecza, łączący w sobie cechy miecza jednoręcznego (długość głowni) oraz miecza długiego (przedłużona rękojeść, umożliwiająca dołożenie drugiej ręki). Często utożsamiany z krótszymi typami mieczy długich, jak i niejednokrotnie zaliczany w ich poczet.
Na turnieju zorganizowanym przez Henryka VIII w lipcu 1540 r., miecz bastardowy występował jako osobna konkurencja (obok miecza dwuręcznego oraz długiego), co potwierdza rozróżnianie tego typu konstrukcji, względem miecza długiego w epoce[1][2][3][4].
Nazwa bastard (pol. bękart), nawiązuje do pejoratywnego określenia nieślubnego dziecka, jak metaforycznie można określić miecz łączący w sobie cechy dwóch odrębnych konstrukcji.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sword types in prize playing - The Association for Renaissance Martial Arts. Thearma.org, 2015-10-08. [dostęp 2019-07-25].
- ↑ Joseph Strutt The sports and pastimes of the people of England from the earliest period: including the rural and domestic recreations, May games, mummeries, pageants, processions and pompous spectacles, 1801, p. 211.
- ↑ Prizes of the London Masters of Defense. Iceweasel.org, 1998-05-29. [dostęp 2019-07-25].
- ↑ A Study of the London Masters of Defense. Iceweasel.org, 1998-05-29. [dostęp 2019-07-25].
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
