Mieczysław Żarski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Żarski
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1888
Piotrków Trybunalski

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1944
Kąty

Przebieg służby
Lata służby

1914–1922

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie,

Jednostki

2 Pułk Ułanów,
5 Pułk Ułanów Zasławskich,
8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Mieczysław Felicjan Żarski herbu Starykoń (ur. 9 czerwca 1888 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 23 lutego 1944 w Kątach) – kapitan administracji sanitarnej Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, inżynier leśnik, urzędnik, ofiara nacjonalistów ukraińskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 czerwca 1888[1]. Był synem Józefa Żarskiego herbu Starykoń (1853–1917) i Józefy z domu Psarskiej herbu Jastrzębiec (1860–1940). Został absolwentem Gimnazjum Filologicznego w rodzinnym Piotrkowie Trybunalskim oraz ukończył studia w niemieckim Lipsku z tytułem inżyniera leśnika.

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił do Legionów Polskich i służył w VI batalionie w stopniu kaprala. W maju 1915 został dowódcą plutonu w II dywizjonie 2 pułku ułanów, po czym został skierowany do legionowej służby sanitarnej i mianowany chorążym sanitarnym 24 marca 1916. Odbył szlak bojowy wraz z macierzystym 2 pułkiem ułanów.

U kresu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i 1 listopada 1918 przydzielony do szwadronu jazdy formowanego w Mińsku Mazowieckim, wcielonego później do 5 pułku ułanów. Został awansowany do stopnia podporucznika kawalerii i 20 marca 1919 wysłany na kurs do Centralnej Szkoły Oficerów Jazdy. W lipcu 1919 skierowany jako oficer rezerwowy do 5 pułku ułanów, a z dniem 1 grudnia 1919 awansowany do stopnia porucznika kawalerii. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku ułanów[2]. W lipcu 1920 skierowany na leczenie do szpitala, a od 30 sierpnia 1920 był dowódcą I oddziału w szwadronie zapasowym 8 pułku ułanów.

19 stycznia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[3]. Z dniem 1 czerwca 1921 roku został przeniesiony w stan nieczynny z uwagi na stan zdrowia, a 20 lutego 1922 roku przeniesiony do rezerwy. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy administracji, dział sanitarny. W latach 1923–1924 posiadał przydział w rezerwie do 10 batalionu sanitarnego w Przemyślu[4][5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu. Był wówczas kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów pospolitego ruszenia administracji, grupa oficerów administracji sanitarnej[6].

Jego żoną została 24 października 1919 Jadwiga z domu Romer herbu Jelita (1897–1956), ślub odbył się w kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej przy parafii pod tym wezwaniem w Ociece, zamieszkali nieopodal[7]. Ich dziećmi byli Maria (1920–1995, po mężu Komornicka), Andrzej (1922–2009), Anna (1924–1993), Teresa (1926–2014), Stanisław (1929–1986), Krystyna (1934-), Antoni (1937–). Mieczysław Żarski jako nadleśniczy administrował majątki Stary Szlak i Komańcza[8]. W latach 20. był dyrektorem lasów w Rzepedzi[9]. W latach 20. zasiadł w radzie Komunalnej Kasy Oszczędności w Sanoku[10].

Podczas II wojny światowej został zamordowany przez członków Ukraińskiej Powstańczej Armii w Kątach 23 lutego 1944. Został pochowany na cmentarzu w Nowym Żmigrodzie[11].

Jego braćmi byli Tadeusz (1896–1934, działacz socjalistyczny i komunistyczny, poseł na Sejm RP II kadencji (1928–1930), nauczyciel, stracony w ramach stalinowskich czystek w ZSRR) i Witold (1899, legionista, kapitan geograf, ofiara zbrodni katyńskiej)[12][13][14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-08-14].
  2. ↑ Jerzy Garbaczewski. 5 Pułk Ułanów Zasławskich: szkic historyczny do 1921 r.. „Rocznik Mińsko Mazowiecki”, s. 44, Zeszyt 2 / 1994. 
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921 roku, s. 199.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1183, 1260.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1145, 1177.
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 311, 804.
  7. ↑ Magdalena Tobiasz-Dawidowicz: Ach, co to był za ślub!. reportergazeta.pl, 2009-05-19. [dostęp 2015-08-19].
  8. ↑ Edward Orłowsk: Historia gospodarki leśnej w rejonie Komańczy, powstanie i działalność Nadleśnictwa Komańcza. komancza.krosno.lasy.gov.pl. s. 12. [dostęp 2015-08-19].
  9. ↑ Wydział Powiatowy w Sanoku. L: 14/26. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”, s. 1, Nr 3 z 1 lutego 1927. 
  10. ↑ Do wszystkich zwierzchności gmin w powiecie. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”, s. 1, Nr 44 z 15 kwietnia 1929. 
  11. ↑ J. Dębiec: Refleksja po Święcie Zmarłych w Nowym Żmigrodzie. jaslo4u.pl, 2011-11-16. [dostęp 2015-08-19].
  12. ↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Witold Żarski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  13. ↑ Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 641. [dostęp 2015-08-19].
  14. ↑ Witold Żarski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-08-19].
  15. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Żarski&oldid=71208972”