Mieczysław Czyżewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Czyżewicz
Ilustracja
kpt. Mieczysław Czyżewicz
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1901
Warszawa

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

3 pułk ułanów
31 pułk piechoty
69 pułk piechoty
29 Dywizja Piechoty
81 pułk piechoty
14 pułk piechoty
44 Dywizja Piechoty Rezerwowa

Stanowiska

dowódca kompanii
oficer sztabu piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Julian Mikołaj Czyżewicz (ur. 18 czerwca 1901 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 czerwca 1901 r. w Warszawie jako syn Wojciecha i Idalii z Domańskich. W Wojsku Polskim służył od 1918 roku. Uczestnik wojen 1918–1921 (polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej) w szeregach 3 pułku ułanów i 31 pułku piechoty. Ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie i został mianowany na stopień podporucznika z dniem 13 sierpnia 1920 r.[1]

Na dzień 1 czerwca 1921 r. pełnił w stopniu podporucznika służbę w 31 pułku Strzelców Kaniowskich[2]. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (dekret L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w tymże stopniu, ze starszeństwem z dnia 1 marca 1920 roku i 871. lokatą łączną w korpusie oficerów piechoty (była to jednocześnie 24. lokata w starszeństwie)[3].

Awansowany do stopnia porucznika został ze starszeństwem z dnia 1 października 1921 r.[4] W roku 1923 zajmował 4. lokatę w swoim starszeństwie i nadal służył w łódzkim 31 pułku piechoty[5]. W rok później znajdował się już w korpusie oficerów rezerwowych piechoty i zajmował na ten czas 2. lokatę wśród poruczników w swoim starszeństwie (z dnia 1 października 1921 r.)[6]. Posiadał wówczas nadal przydział do 31 pułku piechoty[7]. W dniu 27 kwietnia 1925 r. ogłoszono przeniesienie porucznika rezerwowego powołanego do służby czynnej Mieczysława Czyżewicza, w korpusie oficerów rezerwowych piechoty (bez prawa do należności za przesiedlenie), z 31 pułku piechoty do 69 pułku piechoty[8].

W roku 1928 pełnił nadal służbę, już jako oficer zawodowy, w gnieźnieńskim 69 pułku piechoty[9], zajmując 17. lokatę wśród poruczników korpusu piechoty w swoim starszeństwie[10]. W roku 1930 służył w Szkole Podchorążych Rezerwy przy 29 Dywizji Piechoty i zajmował wówczas 1115. lokatę łączną wśród poruczników piechoty (była to 11. lokata w starszeństwie)[11].

Zarządzeniem Prezydenta RP Ignacego Mościckiego z dnia 17 grudnia 1931 r. został awansowany na stopień kapitana, ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1932 r. i 68. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W początkowych miesiącach 1932 r. nadal pełnił służbę w Dywizyjnej Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 29 Dywizji Piechoty (szkoła zorganizowana była przy 81 pułku piechoty z tejże dywizji)[13]. Zajmował wówczas wciąż 68. lokatę wśród kapitanów piechoty ze swego starszeństwa[14]. Z dniem 3 kwietnia 1932 r. został przydzielony na pierwszy 3-miesięczny kurs dowódców kompanii k.m. do rembertowskiego Centrum Wyszkolenia Piechoty[15]. Zarządzeniem ministra spraw wojskowych – marszałka Józefa Piłsudskiego – z dniem 1 lipca 1932 r. został przeniesiony, w korpusie oficerów piechoty, z Dywizyjnej Szkoły Podchorążych Piechoty przy 29 DP do 81 pułku piechoty[16][a].

Jako oficer grodzieńskiego 81 pułku piechoty, na dzień 1 lipca 1933 r. zajmował 1970. lokatę łączną wśród kapitanów piechoty (była to 65. lokata w starszeństwie)[17], a na dzień 5 czerwca 1935 r. – 1693. lokatę łączną pośród kapitanów korpusu piechoty (63. lokatę w swoim starszeństwie)[18]. Z dniem 17 maja 1938 r. objął dowodzenie nad 3 kompanią strzelecką włocławskiego 14 pułku piechoty. Na dzień 23 marca 1939 r. zajmował 31. lokatę wśród kapitanów korpusu piechoty w swoim starszeństwie[19] i pełnił służbę jako dowódca 7 kompanii strzeleckiej 14 pułku piechoty[20] (na dzień 26 maja 1939 r. nadal dowodził tą kompanią)[21].

W kampanii wrześniowej wziął udział na stanowisku oficera sztabu piechoty dywizyjnej 44 Dywizji Piechoty Rezerwowej. Funkcję tę sprawował w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 12 września 1939 r.[22][b]

Kapitan Mieczysław Czyżewicz w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do sowieckiej niewoli. Przetrzymywany był w obozie starobielskim. Wiosną 1940 r. został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie[23] i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 r. spoczywa na otwartym wówczas Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[24].

Minister obrony narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie do stopnia majora[25]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej podają informację, że Mieczysław Czyżewicz służył również w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 9 w Berezie Kartuskiej.
  2. ↑ W zeszycie 13 serii „Piechota 1939–1945” błędnie podano imię kapitana Czyżewicza jako Władysław. W Wojsku Polskim jednakże nie służył we wrześniu 1939 roku żaden oficer w stopniu kapitana o danych osobowych: Władysław Czyżewicz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej ↓.
  2. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 ↓, s. 111, 592.
  3. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1922 ↓, s. 138.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1923 ↓, s. 456.
  5. ↑ Rocznik oficerski 1923 ↓, s. 215, 456.
  6. ↑ Rocznik oficerski 1924 ↓, s. 486.
  7. ↑ Rocznik oficerski 1924 ↓, s. 201.
  8. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 47 z 27 IV 1925, s. 225.
  9. ↑ Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 83.
  10. ↑ Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 258.
  11. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1930 ↓, s. 116.
  12. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 XII 1931, s. 401.
  13. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 807.
  14. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 78.
  15. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 XII 1932, s. 444.
  16. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 XII 1932, s. 418.
  17. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1933 ↓, s. 81.
  18. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1935 ↓, s. 79, 184–185, 194.
  19. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 39.
  20. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 564.
  21. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 300.
  22. ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 34.
  23. ↑ Kryska-Karski 1996 ↓, s. 71.
  24. ↑ Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego 2003 ↓, s. 83.
  25. ↑ Decyzja Nr 439/MON ↓.
  26. ↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  27. ↑ a b Na podstawie https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c7/Kpt_Mieczys%C5%82aw_Czy%C5%BCewicz.jpg

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Czyżewicz&oldid=70692397”