Mieczysław Głowania

Mieczysław Głowania
Jesion, Siewca
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	27 stycznia 1915 ; Jasieniec
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1982 ; Poznań
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Bataliony Chłopskie
Jednostki	3 Pułk Strzelców Podhalańskich; Okręg Kielce BCh; Ludowa Straż Bezpieczeństwa
Stanowiska	komendant BCH
Główne wojny i bitwy	kampania wrześniowa; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Mieczysław Głowania, ps. Jesion, Siewca (ur. 27 stycznia 1915 w Jasieńcu, zm. 1 czerwca 1982 w Poznaniu) – polski działacz ruchu ludowego, żołnierz Wojska Polskiego i Batalionów Chłopskich, uczestnik II wojny światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej jako syn Jana i Marii^[a]. Ukończył trzyletnią szkołę rolniczą w Żyrowicach (1935) i szkołę hodowlaną w Liskowie^[1]. W 1937 ukończył szkołę średnią w Bydgoszczy. W 1930 wstąpił do ZMW „Wici”^[1]. Od 1 kwietnia 1939 odbywał służbę wojskową w 3 Pułku Strzelców Podhalańskich^[1].

W jego szeregach brał udział w kampanii wrześniowej, m.in. pod Skoczowem i Kętami^[1]. Walcząc pod Tomaszowem Lubelskim, został 21 września 1939 ranny w oko i dostał się do niewoli niemieckiej^[1]. Leczył się w Zamościu, Nisku, Jarosławiu i Mielcu^[1]. Zbiegł z transportu jenieckiego w drodze do obozu. Do 15 lutego 1940 leczył się w klinice okulistycznej w Krakowie^[1]. Od 1940 włączył się w podziemną działalność ruchu ludowego. Współorganizował struktury polityczne Stronnictwa Ludowego „Roch” w powiecie olkuskim. W 1941 został komendantem obwodu Olkusz Okręgu Kielce BCh^[1]. Współredagował podziemny miesięcznik „Strażnica”. W 1943 został komendantem LSB i Oddziałów Specjalnych w Okręgu Kielce BCh^[1]. Organizował Oddziały Partyzanckie i Oddziały Specjalne, które nie podlegały scaleniu z AK. Został awansowany do stopnia kapitana^[1].

Po zakończeniu wojny osiadł w Szczecinie^[1]. Był członkiem PSL^[1]. W latach 1945–1947 pracował w Zarządzie Wojewódzkim tej partii. Prześladowany przez UBP i w efekcie w 1947 zdegradowany do stopnia szeregowego^[1]. Otrzymał też nakaz opuszczenia Szczecina wraz z rodziną (07.11.1947)^[1]. Przeniósł się kolejno do Kielc, Krakowa i Nowego Tomyśla, gdzie 24 czerwca 1950 został aresztowany i osadzony w więzieniu w Poznaniu^[1]. Zwolniony z więzienia 2 lutego 1951 z powodu „braku dostatecznych dowodów winy”. Prześladowania jednak trwały do 1956^[1]. Następnie zajmował różne stanowiska w państwowych przedsiębiorstwach rolniczych^[1]. Działał w ZSL.

Zginął w wypadku ulicznym w Poznaniu, pochowany na cmentarzu komunalnym w Swarzędzu^[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Marianną Januszewską. Mieli dzieci: Ewę (ur. 1949), Wojciecha (ur. 1956) i Marka (ur. 1958)^[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (05.03.1965) (Za udział w walkach z hitlerowskim okupantem) (brak potwierdzenia w IPiMS)^[1].
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
Odznaka Grunwaldzka
Krzyż Partyzancki^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Polak (red.) 1999 ↓, s. 38.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 37 podaje imię matki Marianna z d. Szewczyk.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich. T. IV. Lublin: Wydawnictwo Bestprint, 2007, s. 173–174. ISBN 978-8360702-23-9.
Bogusław Polak (red.): Konspiracja 1939–1945, część 1 (redakcja naukowa Bogusław Polak). T. V. Koszalin: Wydaw. Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.

[CITEREFPolak_(red.)199938-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Polak (red.) 1999 ↓, s. 38.

[1] Polak (red.) 1999 ↓, s. 37 podaje imię matki Marianna z d. Szewczyk.

[a]

[1]