Mieczysław Grużewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Grużewski
major dyplomowany kawalerii major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1889
Lwów

Data śmierci

6 stycznia 1953

Przebieg służby
Lata służby

do 1932

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

22 Pułku Ułanów

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Niepodległości Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Mieczysław Grużewski herbu Lubicz[a] (ur. 30 stycznia 1889 we Lwowie, zm. 6 stycznia 1953) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, doktor praw.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 stycznia 1889[2] we Lwowie, w rodzinie Eugeniusza (ur. 1845), urzędnika Galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie i Marii Jadwigi z Gostyńskich[3][4]. Był młodszym bratem Bolesława (ur. 1883), doktora praw, historyka prawa[3][5], podporucznika piechoty rezerwy cesarskiej i królewskiej Armii[6] i Wojska Polskiego[7] i Władysława (ur. 1885)[3]. W 1907 ukończył naukę w c. k. IV Gimnazjum we Lwowie i zdał egzamin maturalny z odznaczeniem[8][9][b]. Był członkiem zwyczajnym Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół-Macierz” we Lwowie i druhem jego oddziału konnego[11].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Ułanów Nr 1[12][1][6]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 23 marca 1915[13], a na stopień nadporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 lutego 1917 w korpusie oficerów kawalerii[14][6].

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika[15], i przydzielony do 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie[16]. W latach 1920–1921 pełnił służbę w Oddziale V Personalnym Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 8 puł.[17][18] 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[17]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 107. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[19]. W 1923 pełnił służbę w Generalnym Inspektoracie Jazdy w Warszawie na stanowisku oficera sztabu, pozostając oficerem nadetatowym 8 puł.[20] 2 listopada 1923 został przydzielony do 8 puł. z jednoczesnym odkomenderowaniem do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza III Kurs Doszkolenia. 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko wykładowcy[21][22]. Od 15 września 1927 dowodził szwadronem w 8 puł. w Krakowie[23][24]. 5 listopada 1928 otrzymał przeniesienie macierzyście do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[25]. 6 lipca 1929 został przeniesiony do 22 Pułku Ułanów Podkarpackich w Brodach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[26][27]. 28 stycznia 1931 został zwolniony ze stanowiska zastępcy dowódcy pułku z zachowaniem dodatku służbowego z jednoczesnym oddaniem do dyspozycji szefa Sztabu Głównego[28]. Został delegatem Sztabu Głównego przy Dyrekcji Robót Publicznych w Wilnie[29]. 23 października 1931 został przeniesiony do dyspozycji szefa Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, a następnie dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[30]. Z dniem 31 marca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku z powodu uznania przez komisję superrewizyjną za trwale niezdolnego do pełnienia zawodowej służby wojskowej[31].

W 1934 jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[32]. 24 kwietnia 1938 został sekretarzem Wileńsko-Nowogródzkiego Wojewódzkiego Zarządu Polskiej Macierzy Szkolnej. Prezesem Zarządu został Stanisław Świątecki, a wiceprezesami Zofia Iwaszkiewiczowa i Zenon Mikulski, a jednym z członków podpułkownik Tadeusz Podwysocki[33]. Zmarł 6 stycznia 1953[34]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Starym w Tarnowie[34]. W tym samym grobie została pochowana Maria Grużewska (1885–1972)[34].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako „Miecislaus Ritter Gruzewski von Lubicz”[1].
  2. ↑ Absolwentami c. k. IV Gimnazjum we Lwowie byli obaj bracia: Bolesław w 1901 z odznaczeniem, a Władysław w 1904[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 1006.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-12]..
  3. ↑ a b c Boniecki 1904 ↓, s. 150.
  4. ↑ Szematyzm 1889 ↓, s. 599.
  5. ↑ Łoza 1938 ↓, s. 236.
  6. ↑ a b c d Sprawozdanie 1917 ↓, s. 13.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 31, 862.
  8. ↑ Sprawozdanie 1907 ↓, s. 75.
  9. ↑ Księga pamiątkowa 1928 ↓, s. 102.
  10. ↑ Księga pamiątkowa 1928 ↓, s. 97, 100.
  11. ↑ Sprawozdanie Wydziału 1907 ↓, s. 45, 96.
  12. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 617.
  13. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 566.
  14. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 931.
  15. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 8 z 25 stycznia 1919, poz. 303.
  16. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919, poz. 349.
  17. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920, s. 645.
  18. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 251, 642.
  19. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 54.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 75, 615, 677.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 557, 600, 1370.
  22. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 12.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927, s. 205.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 297, 339.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 342.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 192.
  27. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 35, 72.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 3.
  29. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 18.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 330.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 258.
  32. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 892.
  33. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej w 1937 roku, Warszawa 1938, s. 9.
  34. ↑ a b c śp. MIECZYSŁAW GRUŻEWSKI LUBICZ. Miejski Zarząd Cmentarzy w Tarnowie. [dostęp 2021-12-12]..
  35. ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  36. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 35.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Grużewski&oldid=71170297”