Mieczysław Kotarbiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Kotarbiński
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1890
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 maja 1943
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika, metaloplastyka

Ważne dzieła

- Odznaka Orderu Orła Białego
- Odznaka Medalu i Krzyża Niepodległości
- Buława Marszałka Polski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Mieczysław Kotarbiński (ur. 3 stycznia 1890 w Warszawie, zm. 27 maja 1943 tamże) – polski artysta malarz i grafik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Miłosza i Ewy z Koskowskich, brat Tadeusza i Janusza. Od 1922 mąż Julii. Uczestniczył w strajku szkolnym 1905. W latach 1905–1911 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u prof. Ferdynanda Ruszczyca, Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera, następnie w Paryżu i Włoszech. W 1920 ochotnik w Wojsku Polskim. Zastępca profesora na wydziale sztuki Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (1921–1923), profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1923), następnie profesor nadzwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmował się grafiką, malarstwem, metaloplastyką, zdobnictwem oraz projektowaniem wnętrz i mebli[1]. Wśród jego prac na uwagę zasługują akwaforty. Zamordowany przez okupantów niemieckich w ruinach getta warszawskiego.

Był projektantem m.in. odznak orderów Orła Białego i Polonia Restituta[2], Medalu i Krzyża Niepodległości[3] oraz buławy marszałkowskiej Józefa Piłsudskiego.

Przy ul. Malczewskiego 28 w Warszawie znajduje się willa malarza wpisana do gminnej ewidencji zabytków m.st. Warszawy[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krystyna Łuczak-Surówka, Kubizm w meblu [online], DESIGN BY PL, 20 listopada 2012 [dostęp 2023-04-10] (pol.).
  2. Peter Bander van Duren: Orders of knighthood and of merit. The Pontifical, Religious and Secularised Orders, and their relationship to the Apostolic See. Londyn: Colin Smythe, 1995, s. 392.
  3. Zbigniew Puchalski: Ordery i odznaczenia polskie i ich kawalerowie. Warszawa: KAW, 1987, s. 85.
  4. Gminna ewidencja zabytków m.st. Warszawy [online] [dostęp 2023-04-20].
  5. M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy artystycznej i pedagogicznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]