Mieczysław Kwaśniewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Kwaśniewicz
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1901
Grodzisko Dolne

Narodowość

polska

Rodzice

Józef

Małżeństwo

Maria

Krewni i powinowaci

Kazimierz (brat)

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Mieczysław Kwaśniewicz (ur. 26 marca 1901 w Grodzisku Dolnym) – polski inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 marca 1901 w Grodzisku Dolnym[1][2][3]. Był synem Józefa (kierownik szkoły ludowej)[4][5][6] i bratem Kazimierza (ur. 1899, oficer Wojska Polskiego)[7].

Kształcił się w Państwowym Gimnazjum Męskim w Sanoku[1]. W trakcie nauki szkolnej zaangażował się w działalność sanockiego harcerstwa. Od początku nauki gimnazjalnej w 1912 należał do I Drużyny Skautów im. hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Sanoku – zawołania ex ossibus ultor (podobnie jak brat Kazimierz)[8]. W 1918 w Zagórzu wraz z innymi sanockimi harcerzami brał udział w odbiciu z transportu do Máramarossziget internowanych legionistów polskich, którzy następnie byli ukrywani w Sanoku[9]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej pełniąc funkcję drużynowego I Sanockiej Drużyny z uwagi na nieprzychylny stosunek ludności ukraińskiej prowadził służbę wartowniczą przy magazynach wojskowych w podsanockich Olchowcach w czasie kilkudziesięciu godziny[10][11]. 8 czerwca 1920 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w sanockim gimnazjum (w jego klasie byli Walerian Bętkowski, Bolesław Briks, Józef Władyka)[1][12].

Został absolwentem Akademii Górniczej Krakowie[13]. Ukończył studia z tytułami magistra oraz inżyniera górnictwa[2]. Na początku lat 30. był zastępcą kierownika kopalni Biały Szarlej w Brzezinach Śląskich[13]. Wówczas był członkiem koła katowickiego Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych[13], oddziału Polskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Województwa Śląskiego w Królewskie Hucie[14][15]. W 1938 pracował w kopalni „Orzeł Biały” i udzielał się nadal w działalności harcerskiej[16].

Pod koniec lat 50. zamieszkiwał przy ulicy Rybnickiej 3 w Katowicach[17]. Pełnił stanowisko dyrektora przedsiębiorstwa materiałów podsadkowych w Katowicach[18]. Był twórcą wynalazku pod nazwą taśmowe urządzenie załadowcze, zgłoszonego w grudniu 1964 i opatentowanego we wrześniu 1967 przez Urząd Patentowy PRL (właścicielem patentu zostały Biura Projektów Przemysłu Węglowego Przedsiębiorstwo Państwowe)[19].

W publikacji pt. Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958 ukazały się jego wspomnienia zatytułowane Harcerze sanoccy (1912–1918). (Ze wspomnień inż. Mieczysława Kwaśniewicza)[20]. Jego żoną została Maria.

Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 45.
  2. ↑ a b Ogłoszenie. „Gazeta Powiatowa powiatu świętochłowickiego”, s. 276, Nr 44 z 4 listopada 1933. 
  3. ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych we Wrocławiu (1945) 1983-1990. Kazimierz Kwaśniewicz. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-01-01].
  4. ↑ Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 564.
  5. ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 115, poz. 1470.
  6. ↑ M.P. z 1995 r. nr 57, poz. 630.
  7. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 11.
  8. ↑ Kwaśniewicz. Harcerze ↓, s. 80.
  9. ↑ Kwaśniewicz. Harcerze ↓, s. 81.
  10. ↑ Michał Urbanek, Krystyna Chowaniec: Harcerze w walkach o Lwów i Małopolskę Wschodnią. zhpsanok.pl, 2011-10-30. [dostęp 2017-01-01].
  11. ↑ Michał Urbanek, Krystyna Chowaniec: Rozkaz Specjalny L. 3/2016. zhpsanok.pl, 2016-11-16. [dostęp 2017-01-01].
  12. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-06].
  13. ↑ a b c Rocznik Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych. Katowice: 1932, s. 48.
  14. ↑ XI Sprawozdanie Polskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Województwa Śląskiego za rok 1931. Katowice: 1932, s. 38.
  15. ↑ Sprawozdanie Polskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Województwa Śląskiego za rok 1933. Katowice: 1934, s. 43.
  16. ↑ Punkty Noclegowe i Wycieczkowe Śląskiej Chorągwi Harcerzy. „Biuletyn Okręgu Śląskiego ZHP”. Nr 2, s. 8, 1938. Związek Harcerstwa Polskiego, Okręg Śląski. 
  17. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 133.
  18. ↑ Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. Errata do Księgi pamiątkowej Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958 (s. 2). – Maria Myćka-Kril: Dorobek nauczycieli i uczniów Gimnazjum w Sanoku. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 97–98.
  19. ↑ Opis patentowy. pubserv.uprp.pl. [dostęp 2017-01-01].
  20. ↑ Kwaśniewicz. Harcerze ↓, s. 80-81.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mieczysław Kwaśniewicz: Gimnazjalne drużyny harcerskie. Harcerze sanoccy (1912–1918). (Ze wspomnień inż. Mieczysława Kwaśniewicza). W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 80-81.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Kwaśniewicz&oldid=71972906”