Mieczysław Stoor
| ||
Data i miejsce urodzenia | 5 września 1929 Bojanowo, Polska | |
Data i miejsce śmierci | 5 października 1973 Kraśnik, Polska | |
Zawód | aktor | |
Lata aktywności | 1950–1973 |
Mieczysław Stoor (ur. 5 września 1929 w Bojanowie, zm. 5 października 1973 w Kraśniku) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jeszcze jako student występował w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W teatrze zadebiutował 18 sierpnia 1950 rolą Stańczykowa w spektaklu Okno w lesie na deskach kaliskiej sceny. W 1953 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST w Łodzi.
W latach 1952–1953 był aktorem Teatru Powszechnego w Łodzi, a w sezonie 1953/1954 Teatru Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie. W latach 1954–1973 występował na scenach warszawskich: Teatru Ludowego (1954–1955), Teatru Domu Wojska Polskiego (1955–1957), Teatru Dramatycznego (1957–1970) oraz Teatru Polskiego (1970–1973).
Był jednym ze współzałożycieli i aktorem Kabaretu „Koń”, w którym zastąpił Mieczysława Czechowicza.
Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Grona gniewu Johna Steinbecka w reż. Jerzego Gruzy (1957), Dramatu akt pierwszy Stefana Żeromskiego w reż. Henryka Szletyńskiego (1962), Hrabia Cagliostro Aleksieja Tołstoja w reż. Ludwika René (1963), Pożegnanie z Marią Tadeusza Borowskiego w reż. Jerzego Antczaka (1966), Pochwalone niech będą ptaki Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza (1967), Podług dawnego zwyczaju Leona Schillera w reż. Olgi Lipińskiej (1969) i Grupa Laokoona Tadeusza Różewicza w reż. Olgi Lipińskiej (1971) oraz w przedstawieniu Wakacje kata Jerzego Gierałtowskiego w reż. Zygmunta Hübnera, którego premiera odbyła się dopiero w 1991.
Zmarł 5 października 1973 na planie filmowym. Uległ zaczadzeniu, we śnie, podczas kręcenia filmu Gniazdo w reż. Jana Rybkowskiego. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 2A-11-6; na nagrobku aktora wyryto błędną datę urodzin - 5 października zamiast 5 września - oraz śmierci: 5.11.1973).
Jego syn Kamil był muzykiem grup Kryzys i Deuter[1].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Piątka z ulicy Barskiej (1953) – Marek Kozioł
- Opowieść atlantycka (1954) – Gerhard Schmidt
- Nikodem Dyzma (1956) – knajak
- Pożegnanie z diabłem (1956) – Jaś Rubach
- Ziemia (1956) – sekretarz partii
- Król Maciuś I (1957) – dziennikarz „Dziennika Prawdziwego”
- Zobaczymy się w niedzielę (1959) – Waldek, przywódca bandy
- Historia współczesna (1960) – Władysław Wiśniewski
- Krzyżacy (1960) – Hlawa, giermek Zbyszka
- Przygoda w terenie (1960) – saper
- Świadectwo urodzenia (1961) – niemiecki motocyklista (cz. 1. Na drodze)
- Wielka, większa i największa (1962) – Bob, radiotelegrafista samolotu „Tajfun 125”
- Mój drugi ożenek (1963) – szef bandy
- Ranny w lesie (1963) – „Gołąb”, partyzant spotkany w lesie
- Giuseppe w Warszawie (1964) – szeregowy Vogel
- Pierwszy dzień wolności (1964) – Paweł
- Miejsce dla jednego (1964) – porucznik MO
- Podziemny front (1965) – Klaus, oficer Gestapo
- Sam pośród miasta (1965) – „Szczerbiec”, pijaczek w lokalu
- Zawsze w niedziele (1965) – Brok, współpracownik prezesa (Niedziela trzecia [Nowela kolarska])
- Chudy i inni (1966) – „Byk”
- Don Gabriel (1966) – pułkownik Wołodia
- Noc generałów (The Night of the Generals) (1966) – sprawozdawca kroniki niemieckiej
- Stajnia na Salvatorze (1967) – major „Stary”, dowódca Michała
- Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967–1968)
- ● odc. 1. Wiem, kim jesteś – sturmführer Hans Stedtke
- ● odc. 6. W imieniu Rzeczypospolitej – sturmführer Hans Stedtke
- Wenus z Ille (1967) – pomocnik w zajeździe
- Westerplatte (1967) – plutonowy Adolf Petzelt
- Zwariowana noc (1967) – kapitan Vogel
- Człowiek z M-3 (1968) – lokator bloku Piechockiego
- Hasło Korn (1968) – felczer
- Opowieści niezwykłe (1968) – urzędnik policji (Mistrz tańca)
- Wilcze echa (1968) – Moroń, szef bandy
- Wniebowstąpienie (1969) – esesman reperujący motocykl
- Czterej pancerni i pies (serial telewizyjny) (1969) – wachmistrz Kalita
- ● odc. 10. Kwadrans po nieparzystej
- ● odc. 11. Wojenny siew
- ● odc. 12. Fort Olgierd
- Jak rozpętałem drugą wojnę światową (1969) – gestapowiec, adiutant generała (cz. 1. Ucieczka)
- Jarzębina czerwona (1969) – porucznik Drobicz
- Nowy (1969) – werbownik w urzędzie zatrudnienia
- W każdą pogodę (1969) – Jaskóła
- Brzezina (1970) – brat właścicielki fortepianu
- Doktor Ewa (1970) – Szymczak
- ● odc. 5. Przeoczenie
- ● odc. 6. Dwie prawdy
- ● odc. 9. Pożegnania
- Kolumbowie (serial telewizyjny) (1970) – żołnierz niemiecki gwałcący „Niteczkę” (odc. 5. Śmierć po raz drugi)
- Krajobraz po bitwie (1970) – chorąży
- Najlepszy kolega (1970) – dziennikarz
- Południk zero (1970) – Michalski
- Pięć i pół bladego Józka (1971) – grabarz Zenobiusz
- Bolesław Śmiały (1971) – rycerz, zdradzony mąż zbiegły z Kijowa
- Milion za Laurę (1971) – dowódca czechosłowackiej placówki granicznej
- Wiktoryna, czyli czy pan pochodzi z Beauvais? (1971) – Herman, niemiecki uczestnik obiadu opowiadający historię Prospera
- Łuk tęczy (Duchovy luk) (1972) – Henryk
- Kwiat paproci (1972) – milicjant Staszek Woźniak, gość zjazdu
- Skarb trzech łotrów (1972) – porucznik Edward Radoń
- Wesele (1972) – Wojtek
- Czarne chmury (serial telewizyjny) (1973) – wachmistrz Sitarz
- ● odc. 1. Szafot
- ● odc. 2. Krwawe swaty
- ● odc. 3. Zawiść
- ● odc. 4. Przeprawa
- ● odc. 10. Pościg
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mieczysław Stoor w bazie filmpolski.pl
- Mieczysław Stoor w bazie e-teatr.pl
- Mieczysław Stoor w bazie IMDb (ang.)
- Mieczysław Stoor w bazie Filmweb
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Brylewski, Rafał Księżyk , Kryzys w Babilonie, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2012, s. 71, ISBN 978-83-08-04907-5, OCLC 805251635 .