Mieczysław Wallis
Mieczysław Wallis, pierwotnie Mieczysław Walfisz, później Wallis-Walfisz (ur. 16 czerwca 1895 w Warszawie, zm. 25 października 1975 tamże) – polski filozof i historyk sztuki.
Profesor Uniwersytetu Łódzkiego i PWST w Warszawie. Kierował Katedrą Historii Sztuki UŁ[1]. W czasie II wojny światowej jeniec oflagu XI A, gdzie prowadził wykłady dla jeńców. W latach 1955–1956 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego. Autor licznych publikacji z zakresu filozofii, estetyki, sztuki i krytyki artystycznej; współpracował z redakcją Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler (Thiemego i Beckera).
Wybrane publikacje[edytuj]
- Wyraz i życie psychiczne: o rozumienie dzieł sztuki przedstawiających przedmioty psychiczne, Wilno 1939.
- Dzieje zwierciadła i jego rola w różnych dziedzinach kultury, Łódź 1956.
- Malarze i miasta, Warszawa 1961.
- Autoportret, Warszawa 1964.
- Secesja, Warszawa 1967.
- Przeżycie i wartość: pisma z estetyki i nauki o sztuce 1931–1949, Kraków 1968.
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
- Internetowa Encyklopedia PWN [dostęp 2014-08-15]
- Spuścizna Mieczysława Wallisa. Katalog rękopisów PTF 04-38. Oprac. Teresa Danuta Woyciechowska. Warszawa 1997 [dostęp 2014-08-15]
