Mieczysław Windakiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mieczysław Windakiewicz
Tytularny generał brygady Tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1861
Drohobycz

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1945
Rzeszów

Przebieg służby
Lata służby

1880–1912; 1915–1923

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja)

Mieczysław Windakiewicz (ur. 11 listopada 1861 w Drohobyczu, zm. 27 sierpnia 1945 w Rzeszowie) – inżynier, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 listopada 1861 roku w Drohobyczu, w rodzinie Wiktora, nadkontrolera telegrafu w Krakowie i Stefanii z Herbstów. Był bratem Stanisława. Ukończył szkołę realną[1]. Po zdaniu matury z wyróżnieniem w Krakowie przez jeden rok studiował na Politechnice Wiedeńskiej. W październiku 1880 roku wstąpił do cesarskiej i królewskiej armii. Przez trzy lata studiował na Wydziale Artylerii w Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu. Tam ukończył także w 1898 roku dwuletni Wyższy Kurs Artylerii. W marcu 1904 roku zdał artyleryjski egzamin sztabowy. Przez 29 lat pełnił służbę wojskową w jednostkach artylerii ciężkiej i fortecznej, m.in. w: VI dywizjonie 2 pułku artylerii fortecznej, 11 pułku artylerii polowej oraz 1 pułku artylerii oblężniczej. Był dowódcą artylerii twierdz południowego i zachodniego Tyrolu oraz przez siedem lat pełnił funkcję dowódcy jednorocznych szkół artylerii. 23 marca 1912 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Od 22 kwietnia 1914 roku był żonaty z Marie Schwarzbeck von Marau (zm. 1940)[1][2].

W czerwcu 1915 roku został powołany do służby czynnej i wyznaczony na dowódcę Grupy Artylerii Ciężkiej. Brał udział w kampanii serbskiej, podczas której dowodził artylerią odcinka pod Belgradem. Po zredukowaniu artylerii ciężkiej w styczniu 1916 roku został ponownie przeniesiony w stan spoczynku.

19 września 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, w stopniu pułkownika, i przydzielony do Generalnego Inspektoratu Artylerii[3]. W październiku otrzymał przydział do powstającej Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Pełnił tam funkcję wykładowcy balistyki, a od marca 1920 roku prowadził również zajęcia z teorii strzelania. 6 lipca 1920 roku objął stanowisko dowódcy szkoły, którą pełnił do 6 sierpnia 1921 roku. Od 6 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 14 Wielkopolski pułk artylerii polowej w Poznaniu[4][5][6]. Po przekazaniu dowództwa szkoły płk. Mikołajowi Teodorowi Majewskiemu pełnił jednocześnie funkcję kierownika szkolenia teoretycznego i wykładowcy. W latach 1922–1923 był wykładowcą w Obozie Szkół Artylerii w Toruniu.

12 sierpnia 1923 roku Prezydent RP przeniósł go w stan spoczynku z dniem 31 października 1923 roku, w stopniu tytularnego generała brygady[7].

Będąc na emeryturze, pracował jako wykładowca balistyki na Politechnice Warszawskiej. Był autorem podręcznika „Nauka strzelania (balistyka). Podręcznik dla wykładowców w szkołach wyższych wojskowych”.

Zmarł 27 sierpnia 1945 roku w Rzeszowie. Pochowany na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie (sektor XIX-3-33)[2].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 342. [dostęp 2021-08-11].
  2. ↑ a b Cmentarze komunalne w Rzeszowie - wyszukiwarka osób pochowanych, www.grobonet.erzeszow.pl [dostęp 2021-11-29].
  3. ↑ Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 350. Odmiennie Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 802, gdzie podano, że Mieczysław Windakiewicz z dniem 12 marca 1921 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, z warunkowym zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, w artylerii, z zaliczeniem do Rezerwy armii bez powołania do czynnej służby.
  4. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwo Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 297, 945.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 24 z 18 czerwca 1921 roku, poz. 972.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 30 z 30 lipca 1921 roku, poz. 1276.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 56 z 24 sierpnia 1923 roku, s. 519.
  8. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 31.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Windakiewicz&oldid=68819657”