Mikaela Pauline Shiffrin (ur. 13 marca1995 w Vail) – amerykańskanarciarka alpejska, dwukrotna mistrzyni olimpijska, sześciokrotna mistrzyni świata i trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata. Jako jedyna zawodniczka w historii narciarstwa alpejskiego zwyciężyła w sześciu dyscyplinach (slalom, zjazd, gigant, kombinacja, supergigant, slalom równoległy), nie zdołała wygrać jedynie w gigancie równoległym.
W 2018 została pierwszą zawodniczką, która wygrała 15 zawodów Pucharu Świata w roku kalendarzowym (9 slalomów, 2 slalomy giganty, 2 slalomy równoległe oraz 2 supergiganty).
Na Mistrzostwach Świata w Are (2019) jako pierwsza narciarka w historii wygrała czwarty raz z rzędu złoty medal w tej samej dyscyplinie. W sezonie 2018/2019 wygrała rekordowe 17 zawodów, pobijając 30-letni rekord Vreni Schneider (14 zwycięstw).
29 grudnia 2019 roku, wygrywając slalom w Lienz, Shiffrin stała się pierwszą zawodniczką w historii narciarstwa alpejskiego, która stanęła na podium w 14 slalomach z rzędu.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 marca 2011 roku w Szpindlerowym Młynie, gdzie nie ukończyła giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła osiem miesięcy później, 27 listopada 2011 roku w Aspen, gdzie była ósma w slalomie. Niedługo potem, 29 grudnia 2011 roku w Lienzu po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w slalomie. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniosła 20 grudnia 2012 roku w Åre, gdzie była najlepsza w slalomie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2012/2013, kiedy była piąta w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu zdobyła Małą Kryształową Kulę. W klasyfikacji slalomu zwyciężyła również w sezonie 2013/2014.
W 2013 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming, zdobywając złoty medal w slalomie. Miała wtedy dokładnie 17 lat i 340 dni, co czyni ją trzecią najmłodszą mistrzynią świata w historii. Młodsze od niej były tylko Esmé MacKinnon na MŚ 1931 oraz Hanni Wenzel na MŚ 1974. Na tych samych mistrzostwach była też szósta w gigancie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi również zwyciężyła w slalomie. Została tym samym najmłodszą alpejką w historii, która wywalczyła złoty medal olimpijski. Trzy dni wcześniej była piąta w slalomie gigancie.
W kolejnym sezonie (2014/2015) potwierdziła swoją dominację w slalomie, zdobywając złoty medal na mistrzostwach świata w Vail/ Beaver Creek. Ponadto po raz trzeci z rzędu triumfowała w klasyfikacji Pucharu Świata w tej dyscyplinie. Odniosła też swoje pierwsze zwycięstwo w slalomie gigancie, wygrywając tę konkurencję 25 października 2014 roku w Sölden. 28 listopada 2015 roku wygrała slalom w Aspen z przewagą 3,07 sekundy co jest rekordem tej konkurencji w historii Pucharu Świata[1].
W grudniu 2015 roku, podczas treningu przed zawodami w Åre, doznała kontuzji więzadła pobocznego, co wykluczyło ją ze startów na dwa miesiące. Wróciła do PŚ w lutym 2016 roku, wygrywając slalom w Crans Montana.
Na rozgrywanych w lutym 2017 roku mistrzostwach świata w Sankt Moritz zdobyła srebrny medal w gigancie, przegrywając tylko z FrancuzkąTessą Worley. Dwa dni później wywalczyła swój trzeci złoty medal w slalomie. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
W grudniu 2017 roku odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w zjeździe (w zaledwie czwartym starcie w tej konkurencji w Pucharze Świata).
Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zdobyła złoty medal w slalomie gigancie. Kilka dni później niespodziewanie nie stanęła na podium w slalomie – będąca faworytką tej konkurencji Amerykanka wymiotowała przed startem i ostatecznie zajęła 4. miejsce[2].