46°58′N 32°00′E/46,966667 32,000000Mikołajów
| |||||
 Zdjęcie satelitarne Landsat | |||||
| |||||
| Państwo |  Ukraina
| ||||
| Obwód |  mikołajowski
| ||||
| Data założenia | 1788[1] | ||||
| Prawa miejskie | 1789[1] | ||||
| Burmistrz | Aleksandr Sienkiewicz | ||||
| Powierzchnia | 253[2] km² | ||||
| Populacja (2018) • liczba ludności • gęstość |
485 064[3] 1961 os./km² | ||||
| Nr kierunkowy | +380 512 | ||||
| Kod pocztowy | 54000 | ||||
| Tablice rejestracyjne | BE | ||||
| Podział miasta | 4 rejony | ||||
Położenie na mapie obwodu mikołajowskiego   Mikołajów | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  Mikołajów | |||||
| 46°58′N 32°00′E/46,966667 32,000000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Ukraina
| |||||
Mikołajów (ukr. Миколаїв, Mykołajiw; ros. Николаев, Nikołajew) – miasto w południowej części Ukrainy, ważny port i ośrodek przemysłu stoczniowego, położone nad Bohem niedaleko jego ujścia do Morza Czarnego, nieco na północ od miasta do Bohu wpada rzeka Inguł. Stolica obwodu mikołajowskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Założony przez Rosjan w 1789 jako twierdza. Od tego czasu aż do rozpadu ZSRR znany był pod swoją rosyjską nazwą Nikołajew (Николаев). W 1788 początek portu rzecznego i budowa pierwszych doków, potem port morski. Od 1802 stolica guberni. W XIX i XX wieku główna baza floty rosyjskiej, a potem radzieckiej na Morzu Czarnym.
Od 1920 r. w Ukraińskiej SRR, od 1937 stolica obwodu. W latach 1941-1944 pod okupacją niemiecką.
Od 1991 należy do Ukrainy.
Do 1991 Mikołajów był najważniejszym ośrodkiem budowy nawodnych okrętów wojennych w Związku Radzieckim. Tu właśnie zbudowano wszystkie radzieckie lotniskowce. Znajdują się tam stocznie Czarnomorska (dawniej im. A. Marty) i Mikołajowska (dawniej im. 61 komunardów).
Mikołajów jest od 1992 siedzibą eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[4]. W mieście czynnych jest dziewiętnaście cerkwi, z których najważniejszą jest katedralny sobór Narodzenia Matki Bożej[5].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Skład narodowościowy miasta na podstawie danych ze spisów powszechnych Imperium Rosyjskiego i Związku Radzieckiego:
W 1989 liczyło 502 776 mieszkańców[9].
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b А. Івченко: Міста України. Київ: 1999, s. 99. ISBN 966-7085-56-2.
- ↑ Сучасний Миколаїв, Миколаївська міська рада [dostęp 2014-01-05] (ukr.).
- ↑ Чисельність населення (за оцінкою) на 1 травня 2018 року // Головне управління статистики у Миколаївській області
- ↑ Николаевская епархия, Патриархия.ru [dostęp 2016-04-15].
- ↑ Николаевский городский округ, eparhia.mk.ua [dostęp 2016-04-15].
- ↑ Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей, demoscope.ru [dostęp 2017-11-25].
- ↑ Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей, demoscope.ru [dostęp 2017-11-25].
- ↑ Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей, demoscope.ru [dostęp 2017-11-25].
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nikołajew w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VII: Netrebka – Perepiat. Warszawa 1886.
- www.mkrada.gov.ua
- mykolayiv.osp-ua.info
- Radziecka mapa 1:100 000 – wschodnia część
- Radziecka mapa 1:100 000 – zachodnia część
| ||||
| ||||||||
| ||||||||||||||
