Mikołajów
| Mikołajów Миколаїв |
|||||
 Zdjęcie satelitarne Landsat |
|||||
|
|||||
| Państwo |  Ukraina |
||||
| Obwód | mikołajowski | ||||
| Data założenia | 1788[1] | ||||
| Prawa miejskie | 1789[1] | ||||
| Burmistrz | Aleksandr Sienkiewicz | ||||
| Powierzchnia | 253[2] km² | ||||
| Populacja (2013) • liczba ludności • gęstość |
496 188[3] 1961 os./km² |
||||
| Nr kierunkowy | +380 512 | ||||
| Kod pocztowy | 54000 | ||||
| Tablice rejestracyjne | BE | ||||
| Podział miasta | 4 rejony | ||||
|
Położenie na mapie obwodu mikołajowskiego
 Mikołajów
|
|||||
|
Położenie na mapie Ukrainy
Mikołajów
|
|||||
 46°58′N 32°00′E/46,966667 32,000000 |
|||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Ukraina |
|||||
Mikołajów (ukr. Миколаїв, Mykołajiw; ros. Николаев, Nikołajew) – miasto w południowej części Ukrainy, ważny port i ośrodek przemysłu stoczniowego, położone nad Bohem niedaleko jego ujścia do Morza Czarnego, nieco na północ od miasta do Bohu wpada rzeka Inguł. Stolica obwodu mikołajowskiego. Ma ponad 496 tys. mieszkańców (według stanu na 1 stycznia 2013)[3].
Historia[edytuj]
Założony przez Rosjan w 1789 jako twierdza. Od tego czasu aż do rozpadu ZSRR znany był pod swoją rosyjską nazwą Nikołajew (Николаев). W 1788 początek portu rzecznego i budowa pierwszych doków, potem port morski. Od 1802 stolica guberni. W XIX i XX wieku główna baza floty rosyjskiej, a potem radzieckiej, na Morzu Czarnym.
W 1918-1920 pod rządami białej gwardii, potem część Ukraińskiej SRR, od 1937 stolica obwodu. W latach 1941-1944 pod okupacją niemiecką.
Od 1991 należy do Ukrainy.
Do 1991 Mikołajów był najważniejszym ośrodkiem budowy nawodnych okrętów wojennych w Związku Radzieckim. Tu właśnie zbudowano wszystkie radzieckie lotniskowce. Znajdują się tam stocznie Czernomorskij Sudostroitielnyj Zawod (dawna im. A. Marti) i Sudostroitelnyj Zawod Imieni 61 Kommunarda.
Mikołajów jest od 1992 siedzibą eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[4]. W mieście czynnych jest dziewiętnaście cerkwi, z których najważniejszą jest katedralny sobór Narodzenia Matki Bożej[5].
Demografia[edytuj]
Skład narodowościowy miasta na podstawie danych ze spisów powszechnych Imperium Rosyjskiego i Związku Radzieckiego:
Miasta partnerskie[edytuj]
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ a b А. Івченко: Міста України. Київ: 1999, s. 99. ISBN 966-7085-56-2.
- ↑ Сучасний Миколаїв (ukr.). Миколаївська міська рада. [dostęp 2014-01-05].
- ↑ a b Тимошенко Г.М. (red.): Статистичний збірник «Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року». Київ: Державна служба статистики України, 2013, s. 82.
- ↑ Николаевская епархия, Патриархия.ru [dostęp 2016-04-15].
- ↑ Николаевский городский округ, eparhia.mk.ua [dostęp 2016-04-15].
- ↑ [1]
- ↑ [2]
- ↑ [3]
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Nikołajew w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom VII (Netrebka – Perepiat) z 1886 r.
- www.mkrada.gov.ua
- mykolayiv.osp-ua.info
- Radziecka mapa 1:100 000 – wschodnia część
- Radziecka mapa 1:100 000 – zachodnia część
|
|||||||
|
||||||||||
|
|||||||||||||||||
