Mikołaj Tarło (chorąży przemyski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Tarło
Herb
Topór
Rodzina

Tarłowie herbu Topór

Data śmierci

po 1578

Ojciec

Andrzej Tarło

Matka

Katarzyna Mnichowska

Mikołaj Tarło herbu Topór (zm. po 1578 roku) – dworzanin króla Zygmunta Augusta, chorąży przemyski w latach 1551-1578.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Andrzeja i Katarzyny Mnichowskiej[1].

Studiował na Uniwersytecie w Ingolstadt w 1551 roku[2]. Właściciel kupionej od Mikołaja Potockiego m. Albigowa (od 1542). Uczestnik kampanii: moskiewskiej, wołoskiej i inflanckiej oraz w wojny z Tatarami. W walkach, m.in. pod Obertynem zaprzyjaźnił się z hetmanem Janem Tarnowskim i Mikołajem Sieniawskim. Na dworze króla Zygmunta Augusta zdobył dużą wiedzę, którą potrafił wykorzystać.Otrzymał od Zygmunta Augusta (w 1546 r.) m.in. wójtostwo w Kobylnicy Wołoskiej i nadanie w roku 1557, wsi w powiecie lubaczowskim, w gminie Wielkie Oczy; m.in.: Kobylnica Wołoska i Kobylnica Ruska, oraz pobliską m. Rudę. Była to nagroda od króla Zygmunta Augusta za zasługi w walkach „przeciwko Moskwie, Tatarom i Wołochom u boku hetmana Jana Tarnowskiego.”

Był posłem województwa ruskiego na sejm parczewski 1564 roku[3]. Poseł województwa ruskiego na sejm 1565 roku, poseł ziemi przemyskiej na sejm 1570 roku, poseł województwa ruskiego na sejm 1576/1577 roku[4].

Sędzia sądów generalnych województwa ruskiego w 1575 roku[5].

Wspominany jest przez Łukasza Górnickiego w Dworzaninie polskim .

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kazimierz Przyboś. Reprezentacja sejmowa ziemi przemyskiej w latach 1573-1695, w: Rocznik Przemyski Tom 34 (1998), Nr 4, s. 33.
  2. Paweł Czaplewski, Polacy na studyach w Ingolsztacie, Poznań 1914, s. 102.
  3. Ludwik Kolankowski, Posłowie sejmów Zygmunta Augusta, w: Reformacja w Polsce, rocznik V, nr 17-18, Warszawa 1928, s. 129.
  4. Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 153, 197, 249.
  5. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. 29.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]