Przejdź do zawartości

Mikołaj z Gulczewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj z Gulczewa
Herb duchownego
Data urodzenia

prawdopodobnie 1340

Data śmierci

we wrześniu 1367

Miejsce pochówku

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku

Biskup płocki
Okres sprawowania

1365-1367

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

13 grudnia 1365

Mikołaj Sówka z Gulczewa herbu Prawdzicbiskup płocki w latach 13651367.

Był synem Jana, kasztelana dobrzyńskiego, dziedzica Brochowa. Trzech z jego siedmiu synów kolejno rządziło biskupstwem płockim. Mikołaj, który pochodził z Gulczewa koło Płocka został kanonikiem płockim jeszcze za rządów bpa płockiego Floriana z Kościelca w 1320 roku. W 1339 r. był już prałatem, kustoszem, a po śmierci magistra Andrzeja, kantorem. Dzięki bratu Stanisławowi, który pracował w kancelarii królewskiej, otrzymał poparcie władcy w staraniach o biskupstwo płockie. 7 sierpnia 1365 r. został wybrany przez kapitułę na rządcę diecezji. Aby uniknąć trudności w zatwierdzeniu na urzędzie, osobiście udał się do Awinionu i 10 grudnia uzyskał prowizję na biskupstwo płockie, z nadania papieża Urbana V, który jednocześnie unieważnił wybór dokonany przez kapitułę. Przebywał w Awinionie przynajmniej do połowy stycznia, gdzie w Kamerze Apostolskiej załatwiał sprawy finansowe własne i swoich poprzedników. Okazało się, że papież umorzył Mikołajowi zaległość jego poprzedników w kwocie 4000 długu, wynoszącego 10000 florenów. Pozostałe 6 000 biskup zobowiązał się spłacić w dwóch ratach, tj. do Wielkanocy 1366 i 1367. Tak wielka kwota wynikała stąd, że Kamera uznała biskupstwo płockie za wakujące przez okres pięciu lat, zaś dochody biskupstwa oszacowano na 2000 florenów rocznie. Sakrę biskupią przyjął Mikołaj 13 grudnia 1365 r. w Awinionie z rąk kardynała Eliasza, bpa Ostii. Po powrocie do kraju, brał udział w synodzie prowincjonalnym w Kaliszu.

Zmarł między 13 kwietnia a 23 czerwca 1366[1]. Według Jana Długosza, zmarł we wrześniu 1367 r. Został pochowany w katedrze płockiej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Anna Supruniuk: Uzupełnienia i uwagi do Nowego kodeksu dyplomatycznego Mazowsza, część III: dokumenty z lat 1356-1381. Studia Źródłoznawcze. T. 40. 2002, s. 116.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. J. Papierowski, J. Stefański Płocczanie znani i nieznani. Słownik biograficzny, Płock 2002.