Mikołajek płaskolistny

Mikołajek płaskolistny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	selerowce
Rodzina	selerowate
Rodzaj	mikołajek
Gatunek	mikołajek płaskolistny
	Nazwa systematyczna
	Eryngium planum L.; Sp. pl. 1:233. 1753
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mikołajek płaskolistny (Eryngium planum L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny selerowatych. Rodzimy obszar jego występowania to Europa Południowa i Środkowa, Kaukaz, Zachodnia Syberia, Kazachstan i Chiny^[3]. W Polsce dość rzadki. Występuje w niektórych rejonach na niżu, szczególnie wzdłuż Odry i Wisły, w niektórych miejscach jest tylko gatunkiem zawleczonym. Prawdopodobnie kenofit^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga: Wzniesiona, górą rozgałęziająca się. Jest w górnej części sinoniebieska i woskowana. Wysokość przeważnie 30-60 cm (w uprawie do 100 cm).
Liście: Wyraźnie zaznaczona heterofilia. Dolne liście ogonkowe, niepodzielone, jajowatookrągłe z wyraźnie widoczną nerwacją. Liście górne 5-sieczne, kolczasto piłkowane, bezogonkowe o uszastych nasadach. Liście podobnie jak łodyga są niebieskosine i woskowane. Pod kwiatostanami lancetowatorównowąskie pokrywy z 1-3 kolcami. Również niektóre pokrywki są kolczaste.
Kwiaty: Niebieskie, zebrane w główki na szczytach pędów.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na słonecznych stokach, miedzach, ugorach. Kwiaty owadopylne, zapylane przez trzmiele, pszczoły i motyle. Kwitną od lipca do września. Owoce rozsiewane są przez zwierzęta (zoochoria). Ziele i korzeń zawierają olejki eteryczne, saponiny, garbniki.

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna: uprawiany ze względu na ładne kwiatostany i niebiesko-sine ubarwienie całej rośliny dobrze komponujące się z innymi roślinami. Często wykorzystywany na suche bukiety.
Sposób uprawy: uprawia się go z nasion, które wysiewa się w marcu-kwietniu do inspektów. Na stałe miejsce wysadza się w czerwcu-lipcu. Wymaga słonecznego stanowiska i suchej, piaszczystej gleby.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].

[4] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[1]

[2]

[3]

[4]