Milaryt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Milaryt
Ilustracja
Milaryt z kopalni Rössing, region Erongo, Namibia
(12 x 10 x 8 mm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

uwodniony krzemian potasu, sodu, wapnia, glinu i berylu
(K, Na) Ca 2Al Be2 [Si12 O30 ] x H2 O

Twardość w skali Mohsa

5,5 - 6

Przełam

muszlowy, nierówny

Łupliwość

niewyraźna

Układ krystalograficzny

heksagonalny

Gęstość minerału

2,46 – 2,61 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, żółtawa, zielonawa, bywa bezbarwny

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Milarytminerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa pochodzi od miejsca znalezienia, doliny Milar w Szwajcarii.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju igiełkowym, słupkowym (heksagonalnym, sześcobocznym) często zakończonycm piramidą, rzadko grubotabliczkowe; najczęściej narosłe. Występuje w skupieniach ziarnistych. Jest kruchy, przezroczysty, nie rozpuszcza się w kwasach. Łatwo się topi. W podwyższonej temperaturze oddaje wodę, mętnieje i traci połysk.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje w pegmatytach, w szczelinach granitów, w sjenitach, w żyłach hydrotermalnych.
Minerały towarzyszące: anataz, brukit, chloryt, kwarc zadymiony, albit, adular, apatyt, tytanit.
Minerały podobne: apatyt, akwamaryn, fenakit.

Miejsca występowania: Niemcy - Bawaria, Turyngia, Szwajcaria - Val Giuv, w szwajcarskim kantonie Gryzonii (kanton Graubünden), Austria, Rosja, Namibia, Meksyk, Brazylia.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • interesuje kolekcjonerów (mineralogiczny rarytas),
  • czasami kryształy wykorzystywane są w jubilerstwie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jaroslav Bauer: Skały i minerały : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Multico, 1997. ISBN 83-7073-050-7.
  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.
  • Leksykon Przyrodniczy - Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002 r.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]