Miloslav Mansfeld

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miloslav Mansfeld
8 zwycięstw
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1912
Dalovice, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

22 października 1991
Londyn, Wielka Brytania[1][2]

Przebieg służby
Siły zbrojne

Československé letectvo
Armée de l’air
Royal Air Force

Jednostki

No. 111 Squadron
no. 68 Squadron

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (pięciokrotnie) Czechosłowacki Medal za Odwagę w Obliczu Nieprzyjaciela (czterokrotnie) Czechosłowacki Medal za Odwagę w Obliczu Nieprzyjaciela Srebrny Medal Czechosłowackiego Orderu Wojskowego „Za wolność” Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania) Krzyż Sił Powietrznych (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania)
De Havilland Mosquito

Miloslav Jan Mansfeld (ur. 14 grudnia 1912, zm. 22 października 1991[3][4]) – czeski lotnik, as myśliwski okresu II wojny światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1912 w Dalovicach[5] w powiecie Mladá Boleslav jako syn żołnierza. Wyuczył się zawodu automechanika lecz w 1930 wstąpił do szkoły Sił Powietrznych w Prościejowie, po jej ukończeniu otrzymał przydział do eskadry rozpoznawczej. W 1934 przekwalifikował się na pilota myśliwskiego. W 1939 uciekł z Protektoratu Czech i Moraw do Polski skąd odpłynął do Francji, gdzie służył w Legii Cudzoziemskiej. Po wybuchu wojny Mansfeld wstąpił do Francuskich Sił Powietrznych, przeszedł przeszkolenie na bombowcach Bloch MB.200 i Bloch MB.210 w Châteauroux i w Afryce Północnej. Po upadku Francji przedostał się do Anglii. 25 lipca 1940 został przyjęty do Royal Air Force w stopniu sierżanta a 21 września zaczął szkolenie na myśliwcach Hawker Hurricane w 6. OTU v Sutton Bridge. Podczas bitwy o Anglię służył w 111 dywizjonie. 22 kwietnia 1941 przeniósł się do 54. OTU w Church Fenton, gdzie przeszkolił się na nocnego myśliwca. 18 lipca otrzymał przydział do 68 nocnego dywizjonu, w którym stanowił załogę dwumiejscowych Bristol Beaufighter i De Havilland Mosquito z sierżantem Slavomilem Janáčkem. Od 1943 był dowódcą eskadry A (flight A) złożonej z Czechosłowaków. Wojnę zakończył w stopniu majora (squadron leader), spędził w powietrzu 489 godzin z czego 386 w nocy[1].

Po zakończeniu działań wojennych wrócił do Czechosłowacji, pracował w Ministerstwie Obrony Narodowej następnie objął dowództwo 24 pułku lekkich bombowców. Na skutek komunistycznych prześladowań wrócił do Wielkiej Brytanii. Przyjęty ponownie do RAF latał na Moskitach a po przeszkoleniu na odrzutowcach Gloster Meteor. W 1958 odszedł do cywila, pracował na stanowiskach kierowniczych w grupie prasowej do 1970[1]. W 1991 został awansowany do stopnia generała brygady[3].

Miroslav Mansfeld zmarł na raka[6] 22 października 1991 w Londynie. Pochowany został na Brookwood Cemetery w hrabstwie Surrey[7].

Zestrzelenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Mansfeld Miloslav
  2. Czech Spitfire Club
  3. a b c Rajlich, J.: Esa na obloze, s. 60
  4. MANSFELD Miloslav Jan. W: Jiří Rajlich: Vojenské osobnosti československého odboje 1939-1945. Praha: Ministerstvo obrany České republiky-Agentura vojenských informací a služeb (AVIS), 2005, s. 184. ISBN 80-7278-233-9.
  5. Matriční záznam o narození a křtu farnost Bukovno
  6. Rajlich, J.: Esa na obloze, str. 60
  7. Squadron Leader Miroslav Jan Mansfeld. Find a Grave. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  8. Rajlich, J.: Esa na obloze, str. 60, 61, 62

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jiří Rajlich, Esa na obloze, wyd. 1. vyd, Praha: Naše vojsko, 1995, ISBN 80-206-0139-2, OCLC 34191202.
  • Jiří Rajlich, Kočičí oči, Jiří Sehnal, Praha: Modelpress, 1993, ISBN 80-901328-2-0, OCLC 33428438.
  • Shores, C., Williams, C.: Aces high. A Tribute to the Most Notable Fighter Pilots of the British and Commonwealth Forces of WWII, Volume One. Grub Street Publishing London, 1994, ISBN 1-898697-00-0
  • Thomas, A., Weal, J.: Beaufighter Aces of World War 2. Osprey Publishing, 2013, ISBN 1-84176-846-4

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]