Mimik
| ||
| Donacobius atricapilla[1] | ||
| (Linnaeus, 1766) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | wróblowe | |
| Podrząd | śpiewające | |
| Rodzina | Donacobiidae Aleixo & Pacheco, 2006 | |
| Rodzaj | Donacobius[2] Swainson, 1831 | |
| Gatunek | mimik | |
| Synonimy | ||
| ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
| ||
Mimik[5] (Donacobius atricapilla) – gatunek średniej wielkości ptaka z monotypowej rodziny mimików (Donacobiidae)[6][5][7]. Zasiedla północną i centralną Amerykę Południową.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Opisany w 1766 roku przez szwedzkiego przyrodnika Karola Linneusza pod nazwą Turdus atricapilla. Dawniej zaliczany był do strzyżyków (Troglodytidae) lub przedrzeźniaczy (Mimidae), obecnie umieszczony w monotypowej rodzinie mimików[8], której jest jedynym przedstawicielem. Wyróżniono cztery podgatunki[6][3]:
- Donacobius atricapilla brachypterus – Panama i północna Kolumbia.
- Donacobius atricapilla nigrodorsalis – południowa Kolumbia, wschodni Ekwador i wschodnie Peru.
- Donacobius atricapilla atricapilla – Wenezuela, Gujana, Surinam, Gujana Francuska do północno-wschodniej Argentyny.
- Donacobius atricapilla albovittatus – południowo-zachodnia Brazylia i Boliwia.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Mimik jest gatunkiem endemicznym dla północnej i wschodniej Ameryki Południowej. Południowa granica jego zasięgu przebiega w północnej Argentynie i południowej Brazylii. Zachodnia w zachodniej Brazylii oraz wschodnim Peru i zachodniej Boliwii. Nie występuje także w części wschodniej Brazylii. Jego środowiskiem są krzewiaste, nadrzeczne zarośla.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Dawniej zaliczany do rodziny strzyżyków, jest jednak większy i inaczej (nie tak maskująco) ubarwiony. Mierzy 22 cm, waży 30–40 g. Ma czarny wierzch ciała, z brązowawymi skrzydłami i żółtymi oczami i czarnym dziobem. Okolice karku pomarańczowe, spód ciała jasnokremowy z delikatnym prążkowaniem po bokach. Nogi są szare, ogon ma białe zakończenia sterówek.
Zachowania[edytuj | edytuj kod]
Jest hałaśliwy, pary często razem śpiewają, wydają serie gwizdów. Mogą też głośno tokować, przy czym rozkładają ogon. Pożywia się parami, często blisko wody.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Donacobius atricapilla, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Donacobius, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2012-10-10]
- ↑ a b Donacobius (Donacobius atricapilla) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-10-10].
- ↑ BirdLife International 2012, Donacobius atricapilla, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2015-4 [dostęp 2016-02-26] (ang.).
- ↑ a b Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Rodzina: Donacobiidae Aleixo & Pacheco, 2006 - mimiki - Donacobius (wersja: 2019-04-24). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-11-28].
- ↑ a b Frank Gill, David Donsker (red.): Grassbirds, Donacobius, Malagasy warblers, cisticolas, allies (ang.). IOC World Bird List: Version 9.2. [dostęp 2019-11-28].
- ↑ John H. Boyd III: Donacobiidae: Donacobius (ang.). W: Aves—A Taxonomy in Flux 2.5 Introduction [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2012-10-10].
- ↑ Alexandre Aleixo, José Fernando Pacheco. A family name for the monotypic oscine passerine genus Donacobius. „Revista Brasileira de Ornitologia”. 14 (2), s. 172-173, 2006 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 425. ISBN 978-83-01-15733-3.Sprawdź autora:1.
- Mimik (Donacobius atricapilla) (Linnaeus, 1766). Avibase. [dostęp 2012-10-10].