Minister (film 2011)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
26 października 2011 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
francuski |
| Czas trwania |
115 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka |
Philippe Schoeller |
| Zdjęcia |
Julien Hirsch |
| Montaż |
Laurence Briaud |
| Produkcja |
Denis Freyd, Jean-Pierre i Luc Dardenne |
| Wytwórnia |
Archipel 35, Les Films du fleuve, France 3 Cinéma |
| Strona internetowa | |
Minister (fr. L'Exercice de l'État, 2011) – francuski film fabularny w reżyserii Pierre'a Schöllera.
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Bertrand Saint-Jean, minister transportu Francji, otrzymuje telefon w środku nocy: w Ardenach autokar przewożący dzieci uległ wypadkowi. Minister jedzie aby złożyć kondolencje rodzinom ofiar, dopilnować akcji ratunkowej i budować wizerunek medialny. Jednocześnie prowadzi grę przeciw ministrowi finansów, koledze z rządu, który naciska na prywatyzację dworców kolejowych.
Odbiór i krytyka filmu[edytuj | edytuj kod]
W Polsce film został pozytywnie przyjęty przez krytykę. "Rzeczpospolita" pisała, że "takiego kina politycznego - analitycznie chłodnego, a przy tym gorącego emocjonalnie - bardzo nam w Polsce brakuje"[1]. "Gazeta Wyborcza" zwróciła uwagę, że pozornie oderwane sceny, luźna, kapryśna narracja, nieprzewidywalność, dają wrażenie prawdziwości i składają się na portret współczesnego polityka[2]. Według Tadeusza Sobolewskiego widz zostaje zmuszony do spojrzenia od drugiej strony, okiem polityka, na problemy medialnej rzeczywistości, a film daje subtelny wgląd w mechanizmy współczesnej polityki[3].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda FIPRESCI: krytyki międzynarodowej na 64. Festiwalu w Cannes 2011
- Wyróżnienie za reżyserię na Festiwalu Filmów Frankofońskich w Angoulême 2011
- Nagroda za scenariusz na Festiwalu Filmów Frankofońskich w Namur 2011
- Prix Méliès dla najlepszego filmu francuskiego stowarzyszenia krytyków kina w 2012
- 37. ceremonia wręczenia Cezarów za 2011:
- Cezar dla najlepszego aktora w roli drugoplanowej - Michel Blanc
- Cezar za najlepszy scenariusz oryginalny - Pierre Schöller
- Cezar za najlepszy dźwięk
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Olivier Gourmet jako Bertrand Saint-Jean, minister transportu
- Michel Blanc jako Gilles, dyrektor gabinetu ministra
- Zabou Breitman jako Pauline, rzeczniczka prasowa ministra
- Laurent Stocker jako Yan
- Sylvain Deblé jako Martin Kuypers, milczący szofer
- Didier Bezace jako Dominique Woessner, kolega Gilles'a ze studiów w ENA
- Jacques Boudet jako senator Juillet
- François Chattot jako Falconetti, minister zdrowia
- Gaëtan Vassart jako Loïk
- Arly Jover jako Séverine Saint-Jean, żona Bertranda Saint-Jean
- Éric Naggar jako premier
- Anne Azoulay jako Josepha, towarzyszka Kuypersa
- Abdelhafid Meltasi jako Louis-Do
- Christian Vautrin jako Nemrod
- François Vincentelli jako minister finansów, Peralta
- Stéphan Wojtowicz jako prezydent republiki
- Ludovic Jevelot jako Tintin, szofer, młody tata
- Marc-Olivier Fogiel jako dziennikarz porannego programu radiowego
- Brigitte Lo Cicero jako kobieta ze snu z krokodylem
- Jade Phan-Gia jako Kenza
- Brice Fournier jako deputowany Prade
- François Berland jako szef kolei SNCF
- Marine Faure jako Gwenaëlle
- Emmanuel Gayet jako Morange
- Réginald Huguenin jako prefekt departamentu Ardeny
- Nicolas Jouhet jako przedstawiciel związków zawodowych
- Serge Noel jako Mougins
- Régis Romele jako demonstrant
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Trudno zrezygnować z władzy. rp.pl, 2o kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-20].
- ↑ Minister ****. wyborcza.pl, 20 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-20].
- ↑ "Minister". O polityce bez pogardy. wyborcza.pl, 23 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-23].