Minuskuł 578 (Gregory-Aland)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kodeks 578
Data powstania

1361

Rodzaj

Nowy Testament

Numer

578

Zawartość

Ewangelie

Język

grecki

Rozmiary

20,5 × 14 cm

Typ tekstu

bizantyński

Kategoria

V

Miejsce przechowywania

Arras

Minuskuł 578 (według numeracji Gregory-Aland), ε 453 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XIV wieku[2]. Zawiera marginalia. Przechowywany jest w Arras.

Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]

Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 241 pergaminowych kartach (20,5 cm na 14 cm)[2].

Tekst rękopisu pisany jest w dwóch kolumnach na stronę, w 25–26 linijkach na stronę[2].

Tekst rękopisu dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery podano na marginesie. W górnym marginesie umieszczono τιτλοι (tytuły) owych rozdziałów. Ponadto przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια (spis treści). Stosuje też podział według krótszych jednostek – Sekcji Ammoniusza, jednak bez odniesień do Kanonów Euzebiusza[3][4].

Oryginalny rękopis nie zawierał tekstu Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11), w XVI wieku został on dodany przez późniejszego kompilatora na końcu Ewangelii Jana[3].

Tekst[edytuj | edytuj kod]

Grecki tekst Ewangelii reprezentuje tekst bizantyński. Aland zaklasyfikował go do Kategorii V[5]. Hermann von Soden zauważył pokrewieństwo tekstualne z minuskułem 16 oraz 1216. Przynależność do grupy rękopisów związanych z minuskułem 16 potwierdzona została przez Claremont Profile Method, tj. metodę wielokrotnych wariantów. Metodą tą przebadano tylko trzy rozdziały Ewangelii Łukasza (1; 10; 20). Wedle Claremont Profile Method bliźniaczym rękopisem dla 578 jest minuskuł 1167[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Według kolofonu rękopis został sporządzony w roku 1361[2], skryba miał na imię Jan[4].

Obecnie przechowywany jest w Arras (Bibl. municipale, Sect. Med., H. 446)[2].

Nie jest cytowany w naukowych krytycznych greckiego Novum Testamentum Nestle–Alanda (NA26, NA27)[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 68.
  2. a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 73.
  3. a b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 275.
  4. a b C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 204–205.
  5. K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 139. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  6. Frederik Wisse: The Profile Method for the Classification and Evaluation of Manuscript Evidence, as Applied to the Continuous Greek Text of the Gospel of Luke. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1982, s. 63. ISBN 0-8028-1918-4.
  7. Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*–59*, 707. ISBN 978-3-438-05100-4.