Mistrzostwa świata juniorów w hokeju na lodzie
| Dyscyplina | |
|---|---|
| Organizator rozgrywek | |
| Data założenia | |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca | |
| Obecny zwycięzca | |
| Najwięcej zwycięstw |
|
Mistrzostwa świata U-20 w hokeju na lodzie – turniej hokeja na lodzie w kategorii juniorów do lat 20, organizowany przez IIHF na przełomie roku[1] tj. w grudniu i w styczniu, która ma na celu wyłonić najlepszą drużynę świata w kategorii do lat dwudziestu. Inną nazwą tych rozgrywek jest Mistrzostwa świata Juniorów w hokeju na lodzie.
W głównym turnieju rozgrywanym tuż po świętach Bożego Narodzenia uczestniczy dziesięć drużyn podzielonych na dwie pięciodrużynowe grupy z których trzy czołowe awansują do drugiej rundy, a dwie najgorsze walczą o utrzymanie w elicie w czterodrużynowej grupie jak to ma miejsce w Mistrzostwach Świata seniorów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Turniej po raz pierwszy został rozegrany w 1977 w Czechosłowacji. Mecze rozgrywane były na dwóch lodowiskach. W Zwoleniu i Bańskiej Bystrzycy wystartowało osiem drużyn (w tym Polska). Historycznym pierwszym zwycięzcą została ekipa ZSRR, która zwyciężyła we wszystkich siedmiu spotkaniach. Polacy zdobyli tylko jeden punkt remisując z USA 2:2 i spadli do grupy B mistrzostw.
Dominacja drużyny Związku Radzieckiego trwała aż do rozpadu państwa w 1991 roku. W rozegranych do tego momentu 15 imprezach tylko dwa razy radzieccy hokeiści znaleźli się poza podium, a osiem razy zdobyli złoty medal.
Po zniknięciu Związku Radzieckiego z mapy świata nastąpiła dominacja drugiego potentata hokeja, czyli Kanady. W kolejnych 16 edycjach zawodnicy „klonowego liścia” tylko raz nie stanęli na podium, dzięki czemu stała się najbardziej utytułowaną reprezentacją tego turnieju.
W mistrzostwach świata biorą udział najlepsi zawodnicy danych państw, często mających już za sobą wybór w drafcie NHL. Turniej służy także do wykreowania przyszłych gwiazd hokeja na lodzie, jak np. Wayne Gretzky, Michael Nylander czy Peter Forsberg.
Edycje[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Miasta gospodarze |  Złoto
|
 Srebro
|
 Brąz
|
|---|---|---|---|---|
| 1977 |  Zwoleń, Bańska Bystrzyca
|
 ZSRR
|
 Kanada
|
Czechosłowacja
|
| 1978 | Montreal, Quebec
|
ZSRR
|
 Szwecja
|
Kanada
|
| 1979 | Karlstad
|
ZSRR
|
Czechosłowacja
|
Szwecja
|
| 1980 |  Helsinki
|
ZSRR
|
Finlandia
|
Szwecja
|
| 1981 |  Füssen
|
Szwecja
|
Finlandia
|
ZSRR
|
| 1982 |  Rochester, Duluth, Bloomington Winnipeg, Kenora
|
Kanada
|
Czechosłowacja
|
Finlandia
|
| 1983 | Leningrad
|
ZSRR
|
Czechosłowacja
|
Kanada
|
| 1984 | Norrköping, Nyköping
|
ZSRR
|
Finlandia
|
Czechosłowacja
|
| 1985 | Helsinki, Turku
|
Kanada
|
Czechosłowacja
|
ZSRR
|
| 1986 | Hamilton
|
ZSRR
|
Kanada
|
USA
|
| 1987 | Pieszczany[2]
|
Finlandia
|
Czechosłowacja
|
Szwecja
|
| 1988 | Moskwa
|
Kanada
|
ZSRR
|
Finlandia
|
| 1989 | Anchorage
|
ZSRR
|
Szwecja
|
Czechosłowacja
|
| 1990 | Helsinki, Turku
|
Kanada
|
ZSRR
|
Czechosłowacja
|
| 1991 | Saskatoon, Regina
|
Kanada
|
ZSRR
|
Czechosłowacja
|
| 1992 | Füssen, Kaufbeuren
|
 WNP
|
Szwecja
|
USA
|
| 1993 | Gävle
|
Kanada
|
Szwecja
|
Czechosłowacja
|
| 1994 | Ostrawa, Frydek-Mistek
|
Kanada
|
Szwecja
|
 Rosja
|
| 1995 | Red Deer, Calgary, Edmonton
|
Kanada
|
Rosja
|
Szwecja
|
| 1996 | Boston
|
Kanada
|
Szwecja
|
Rosja
|
| 1997 |  Genewa, Morges
|
Kanada
|
USA
|
Rosja
|
| 1998 | Helsinki, Hämeenlinna
|
Finlandia
|
Rosja
|
Szwajcaria
|
| 1999 | Winnipeg, Brandon
|
Rosja
|
Kanada
|
 Słowacja
|
| 2000 | Skellefteå, Umeå
|
Czechy
|
Rosja
|
Kanada
|
| 2001 | Moskwa, Podolsk
|
Czechy
|
Finlandia
|
Kanada
|
| 2002 | Pardubice, Hradec Králové
|
Rosja
|
Kanada
|
Finlandia
|
| 2003 | Halifax, Sydney
|
Rosja
|
Kanada
|
Finlandia
|
| 2004 | Helsinki, Hämeenlinna
|
USA
|
Kanada
|
Finlandia
|
| 2005 | Grand Forks, Thief River Falls
|
Kanada
|
Rosja
|
Czechy
|
| 2006 | Vancouver, Kelowna, Kamloops
|
Kanada
|
Rosja
|
Finlandia
|
| 2007 | Mora, Leksand
|
Kanada
|
Rosja
|
USA
|
| 2008 | Liberec, Pardubice
|
Kanada
|
Szwecja
|
Rosja
|
| 2009 | Ottawa
|
Kanada
|
Szwecja
|
Rosja
|
| 2010 | Regina, Saskatoon
|
USA
|
Kanada
|
Szwecja
|
| 2011 | Buffalo
|
Rosja
|
Kanada
|
USA
|
| 2012 | Calgary, Edmonton
|
Szwecja
|
Rosja
|
Kanada
|
| 2013 | Ufa
|
USA
|
Szwecja
|
Rosja
|
| 2014 | Malmö
|
Finlandia
|
Szwecja
|
Rosja
|
| 2015 | Toronto, Montreal
|
Kanada
|
Rosja
|
Słowacja
|
| 2016 | Helsinki
|
Finlandia
|
Rosja
|
USA
|
| 2017 | Montreal, Toronto
|
USA
|
Kanada
|
Rosja
|
| 2018 | Buffalo, Orchard Park
|
Kanada
|
Szwecja
|
USA
|
| 2019 | Vancouver, Victoria
|
Finlandia
|
USA
|
Rosja
|
| 2020 | Ostrawa, Trzyniec
|
Kanada
|
Rosja
|
Szwecja
|
| 2021 | Edmonton
|
USA
|
Kanada
|
Finlandia
|
| 2022 | Edmonton
|
Kanada
|
Finlandia
|
Szwecja
|
| 2023 | Halifax, Moncton
|
Kanada
|
Czechy
|
USA
|
| 2024 | Göteborg
|
USA
|
Szwecja
|
Czechy
|
| 2025 | Ottawa
|
Najlepiej punktujący[edytuj | edytuj kod]
Lista najlepiej punktujących zawodników w każdej edycji Mistrzostw:
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
- Najwięcej medali Mistrzostw Świata Juniorów ma na koncie Kanada, która zdobyła ich 28 z czego 15 z najcenniejszego kruszcu.
- Polacy siedmiokrotnie uczestniczyli w najważniejszych zawodach, a było to w latach: 1977, 1979, 1985, 1987, 1988, 1990 i 1997.
- Najwięcej bramek (25) oglądali widzowie meczu Czechosłowacja - Austria w 1981 roku. Wtedy to nasi południowi sąsiedzi rozgromili Austriaków 21:4. W tym samym meczu najwięcej bramek strzeliła jedna reprezentacja.
- Najwięcej punktów w klasyfikacji kanadyjskiej w historii ma Szwed Peter Forsberg, który w dwóch edycjach zdobył 42 punkty (10 bramek + 32 asyst)
- Najwięcej meczów rozegrali Jochen Hecht z Niemiec oraz Björn Christen ze Szwajcarii - 26.
- Najdłużej czyste konto na bramce miał Szwed Pelle Lindbergh, który nie wpuścił do bramki krążka przez 1000 minut.
- Najwięcej bramek w historii mistrzostw zdobył Rosjanin Pawieł Bure. Trafił do bramki rywali 27 razy.
- Najwięcej asyst zaliczył Szwed Peter Forsberg, którego 32 podania znalazły drogę do bramki.
- Najwięcej minut na ławce kar (109) siedział Rosjanin Aleksandr Switow.
- Najwięcej punktów klasyfikacji kanadyjskiej (31) w jednym turnieju zdobył Szwed Peter Forsberg. Wydarzenie to miało miejsce podczas mistrzostw w Szwecji w 1993 roku.
- Najwięcej goli w jednym turnieju (13) zdobył Markus Näslund. Wydarzenie to miało miejsce podczas mistrzostw w Szwecji w 1993 roku.
- Najwięcej minut (68) na ławce kar podczas jednego turnieju „osiągnął” Czech Petr Čajánek podczas mistrzostw w 1995 roku w Kanadzie.
- Najwięcej obronionych rzutów karnych w historii mistrzostw ma na koncie Słowak Jaroslav Halák, który obronił 4 strzały. Natomiast najwięcej obronionych w czasie jednego turnieju Kanadyjczyk Justin Pogge.
- Najwięcej widzów oglądało mecz finałowy mistrzostw świata w 2009 roku. Wtedy to na meczu Kanada - Szwecja było 20 380 osób[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niższe „ligi” mistrzostw organizowane są tylko w grudniu
- ↑ Z powodu bójki podczas meczu Kanada - ZSRR zdyskwalifikowano obydwie drużyny, przy czym Kanada miała szanse na zdobycie mistrzostwa.
- ↑ O meczu finałowym