Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012
Sevens Grand Prix Series 2012
2011 2013
Szczegóły
Organizacja

Europa

Termin

19 maja – 8 lipca 2012

Zwycięzca

 Anglia

Król strzelców

Walia Thomas Williams (135)

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012 – jedenaste mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez FIRA-AER mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie pięciu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 19 maja – 8 lipca 2012 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi trzema istniał system awansów i spadków.

W pierwszych dwóch turniejach zwyciężyli Anglicy[1][2][3], w trzecim zaś Francuzi[4]. Triumf w całym cyklu odnieśli Anglicy, pozostałe miejsca na podium zajęli Portugalczycy i Francuzi[5][6]. Najwięcej punktów w cyklu (135) zdobył Walijczyk, Thomas Williams[7].

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa zostały rozegrane w formie pięciu turniejów w dwunastozespołowej obsadzie – trzech w Grand Prix Series i po jednym w Dywizjach A i B[8][9][10].

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012 (dywizje).

Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu trzech turniejów w czerwcu i lipcu – w Lyonie, Moskwie i Odense – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca[11]:

Miejsce Punkty
1 20
2 18
3 15
4 14
5 12
6 10
7 7
8 6
9 4
10 3
11 2
12 1

W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie[12]:

  1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
  3. rzutu monetą.

Reprezentacje w pierwszych dwóch turniejach zostały podzielone na dwie sześciozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – dwie czołowe drużyny z każdej grupy awansowały do półfinałów, zespoły z miejsc trzeciego i czwartego do turnieju Plate, a pozostałe walczyły o Bowl. Do trzeciego turnieju zostały zaproszona Dania oraz trzy czołowe zespoły Dywizji A, a rywalizacja w pierwszej fazie odbywała się w ramach czterech czterozespołowych grup, zaś faza pucharowa była trzyrundowa. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[13].

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku uzupełnionego o Szkocję, którą uplasowano na miejscu 7 w rozgrywkach elity[14].

Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie najsłabsza reprezentacja z Grand Prix Series oraz Dywizji A zostały relegowane do niższych klas rozgrywkowych, a ich miejsce zajęli zwycięzcy zawodów odpowiednio Dywizji A oraz Dywizji B[15][10].

Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

Obsada turniejów została ustalona na podstawie wyników osiągniętych w poprzednich mistrzostwach[16].

GPS Dywizja A Dywizja B

Turnieje[edytuj | edytuj kod]

Lyon (2-3 czerwca)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012 – GPS 1.
Miejsce Reprezentacja
1  Anglia
2  Portugalia
3  Hiszpania
4  Walia
5  Rosja
6  Szkocja
7  Francja
8  Gruzja
9  Holandia
10  Włochy
11  Niemcy
12  Ukraina
  Półfinały Finał
             
03 czerwca 2012
  Portugalia 12  
  Hiszpania 7  
 
03 czerwca 2012
      Portugalia 14
    Anglia 26
 
 
Mecz o 3. miejsce
03 czerwca 2012 03 czerwca 2012
  Walia 10   Hiszpania  17
  Anglia 24     Walia  12

Moskwa (30 czerwca - 1 lipca)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012 – GPS 2.
Miejsce Reprezentacja
1  Anglia
2  Francja
3  Rosja
4  Hiszpania
5  Portugalia
6  Ukraina
7  Walia
8  Szkocja
9  Niemcy
10  Włochy
11  Gruzja
12  Holandia
  Półfinały Finał
             
01 lipca 2012
  Anglia 22  
  Hiszpania 7  
 
01 lipca 2012
      Anglia 21
    Francja 15
 
 
Mecz o 3. miejsce
01 lipca 2012 01 lipca 2012
  Rosja 0   Hiszpania  10
  Francja 7     Rosja  12

Odense (7-8 lipca)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012 – GPS 3.
Miejsce Reprezentacja
1  Francja
2  Portugalia
3  Walia
4  Hiszpania
5  Gruzja
6  Anglia
7  Rosja
8  Szkocja
9  Włochy
10  Holandia
11  Niemcy
12  Ukraina
  Półfinały Finał
             
08 lipca 2012
  Walia 17  
  Portugalia 24  
 
08 lipca 2012
      Portugalia 12
    Francja 21
 
 
Mecz o 3. miejsce
08 lipca 2012 08 lipca 2012
  Hiszpania 0   Walia  21
  Francja 21     Hiszpania  17

Klasyfikacja końcowa[17][edytuj | edytuj kod]

Poz. Drużyna LYO MOS ODE Ogółem
Punkty +/- Punkty +/- Punkty +/- Punkty +/-
złoto  Anglia 20 +160 20 +120 10 +96 50 +376
srebro  Portugalia 18 +8 12 +12 18 +48 48 +68
brąz  Francja 7 +40 18 +93 20 +131 45 +264
4  Hiszpania 15 +15 14 +21 14 +39 43 +75
5  Walia 14 +2 7 -1 15 +9 36 +10
6  Rosja 12 +38 15 +95 7 +59 34 +192
7  Szkocja 10 +7 6 +7 6 +92 22 +106
8  Gruzja 6 -64 2 -109 12 +2 20 -171
9  Ukraina 1 -90 10 -28 1 -25 12 -143
10  Włochy 3 -34 3 -39 4 +30 10 -43
11  Niemcy 2 -56 4 -46 2 +6 8 -96
12  Holandia 4 -26 1 -125 3 -36 8 -187

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 7's GRAND PRIX SERIES : England won in Lyon. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  2. ↑ Moscow 7's Grand Prix Series : England, the best. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-23)]. (ang.).
  3. ↑ England maintain FIRA Euro Sevens dominance. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).
  4. ↑ Grand Prix Series 3 for France in Odense (DK). rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-20)]. (ang.).
  5. ↑ England, 2012 7s European Champion. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-24)]. (ang.).
  6. ↑ Euro Sevens success for France and England. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).
  7. ↑ GPS 7′s dla Anglików – 09/07/2012. old.pzrugby.pl. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-07)]. (ang.).
  8. ↑ 7's Grand Prix Series: kick-off on 2/3 June 2012. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-20)]. (ang.).
  9. ↑ Tournament Manual, s. 8
  10. ↑ a b MEN’S EUROPEAN 7’S CHAMPIONSHIP 2012 Group A & B – Technical Manual. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-23)]. (ang.).
  11. ↑ Tournament Manual, s. 8, 12–13
  12. ↑ Tournament Manual, s. 13
  13. ↑ Tournament Manual, s. 13–14, 19–26
  14. ↑ Tournament Manual, s. 7, 13
  15. ↑ Tournament Manual, s. 12
  16. ↑ Tournament Manual, s. 7
  17. ↑ Ranking 7s Grand Prix Series competition. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-19)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Europy_w_Rugby_7_Mężczyzn_2012&oldid=66719956”