50°43′07″N 15°55′16″E/50,718611 15,921111Miszkowice
| Artykuł |
50°43′7″N 15°55′16″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°43'6"N, 15°55'16"E |
| - błąd |
39 m |
| Odległość |
33 m |
| wieś | |
.jpg) Miszkowice widziane z północy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
530-560[1] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
596[2] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Tablice rejestracyjne |
DKA |
| SIMC |
0190495 |
Położenie na mapie gminy Lubawka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego  | |
| 50°43′07″N 15°55′16″E/50,718611 15,921111
| |
Miszkowice (przed 1945 niem. Michelsdorf b. Liebau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Miszkowice to duża wieś łańcuchowa leżąca pomiędzy Grzbietem Lasockim a wzgórzami Bramy Lubawskiej, wzdłuż Złotnej, na wysokości około 530–560 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1945–1954 siedziba gminy Miszkowice. W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Miszkowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o Miszkowicach pochodzi z 1289 roku[1]. W 1747 wieś stała się własnością Kowar, był tu wtedy młyn oraz mieszkało 33 kmieci oraz 171 zagrodników i chałupników[1]. W 1782 roku w miejscowości były 2 kościoły, młyn, papiernia, 2 bielniki oraz mieszkało 23 kmieci, 91 zagrodników i 81 chałupników[1]. W XIX wieku wieś nadal rozwijała się pomyślnie[1]. W 1845 roku było tu 188 budynków, w tym: 3 młyny, papiernia, 2 bielniki, wapiennik i 4 karczmy[1]. Działało też 46 handlarzy, a we wsi było aż 360 wozów konnych, co świadczy o rozwiniętym transporcie i przewozach[1]. W latach 1903-1905 w pobliżu wybudowano zbiornik przeciwpowodziowy Jezioro Bukowskie co przyczyniło się do rozwoju turystycznego Miszkowic[1]. Po 1945 roku charakter miejscowości nie zmienił się, w 1993 roku było tu 81 gospodarstw rolnych[1].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[3]:
- kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych, z XV w., przebudowany w latach 1728-1729
- dawny kościół ewangelicki, z połowy XVIII w.
- cmentarz rzymskokatolicki, z drugiej połowy XVIII w., zmiany w połowie XIX w.
- zespół pałacowy, z drugiej połowy XVIII w.:
- pałac
- budynki gospodarcze
- obora
- stodoła
- dwie bramy wjazdowe
- dom nr 125, z 1887 r.
- zabytkowa karczma z 1774 r., obecnie dom nr 132, szachulcowy
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Niedamirów granica[4]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 136-139. ISBN 83-7005-168-5.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 59. [dostęp 2012-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 marca 2017)].
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2020-08-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-168-5.
- Chronik für Michelsdorf im Riesengebirge. Tl. 1, Breslau [Wrocław] 1919.
