Mitrofan Zaikin

Mitrofan Zaikin
Митрофан Моисеевич Заикин
	generał major
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1901 ; Borki, obwód lipiecki
Data i miejsce śmierci	6 lutego 1979 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1954
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji,; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Mitrofan Moisiejewicz Zaikin (ros. Митрофан Моисеевич Заикин, ur. 6 listopada^?/19 listopada 1901 we wsi Borki w obwodzie lipieckim, zm. 6 lutego 1979 w Charkowie) – radziecki generał major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Miał wykształcenie podstawowe. Pracował w kopalni w Donbasie, od 1918 służył w Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej, w 1923 skończył kursy dowódcze. W 1929 ukończył wojskową szkołę piechoty, w 1931 kursy "Wystrieł", a w 1936 Akademię Wojskową im. Frunzego, od 1925 należał do WKP(b). Służył w dywizjach kawalerii, 1939-1940 brał udział w wojnie z Finlandią, był szefem wydziału wywiadowczego sztabu 16 Armii Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego w stopniu podpułkownika. Od lipca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako szef sztabu dywizji piechoty, szef sztabu tyłów korpusu kawalerii i dowódca 143 Dywizji Piechoty 47 Armii w stopniu pułkownika i następnie generała majora, walczył na Froncie Zachodnim, Centralnym, 1 Ukraińskim i 1 Białoruskim, był dwukrotnie ranny. Brał udział w bitwie pod Smoleńskiem, obronie Moskwy i kontruderzeniu spod Moskwy, operacji wiaziemskiej, bitwie pod Kurskiem, wyzwoleniu Lewobrzeżnej Ukrainy, forsowaniu Desny, Dniepru, Prypeci i walkach o Korosteń, później operacji równieńsko-łuckiej, m.in. walkach o Sarny i Kowel, w operacji brzesko-lubelskiej i forsowaniu zachodniego Bugu, zajęciu Siedlec i Wołomina, operacji wiślańsko-odrzańskiej, m.in. forsowaniu Wisły i zajęciu Warszawy, Gniezna, Pyrzyc i operacji berlińskiej. Po wojnie dowodził brygadami piechoty w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, później 64 Dywizją Zmechanizowaną Gwardii w Charkowskim Okręgu Wojskowym, w 1954 został zwolniony do rezerwy w stopniu generała majora.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (6 kwietnia 1945)
Order Lenina (dwukrotnie - 21 lutego 1945 i 6 kwietnia 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (pięciokrotnie - 3 października 1943, 14 stycznia 1944, 3 listopada 1944, 28 maja 1945 i 24 czerwca 1948)
Order Suworowa II klasy (25 sierpnia 1944)
Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
Medal „Za obronę Moskwy”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal za Zdobycie Berlina
Medal „Za wyzwolenie Warszawy”

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=10319 (ros.)