Mięsień bródkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięsień bródkowy
Mięsień bródkowy oznaczony na czerwono.
Mięśnie bródkowe.

Mięsień bródkowy (łac. musculus mentalis) – w anatomii człowieka mały i krótki mięsień wyrazowy, należący do grupy mięśni otoczenia szpary ust[1]. Przyczep początkowy ma na żuchwie (na łękach zębodołowych dolnych siekaczy i kła), a końcowy na skórze bródki. Odpowiada za podnoszenie uwypuklenia bródki i wargi dolnej, nadając twarzy wyraz nadąsany, pogłębia też bruzdę bródkowo-wargową. Unerwiony jest przez gałąź brzeżną żuchwy nerwu twarzowego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 762–763, ISBN 978-83-200-4323-5.