Mlask dwuwargowy dźwięczny
| ʘ̬ | ||||
| Jednostka znakowa |
ʘ̬ | |||
|---|---|---|---|---|
| Unikod |
U+0298 U+032c | |||
| UTF-8 (hex) |
ca 98 cc ac | |||
| gʘ | ||||
| Jednostka znakowa |
gʘ | |||
| Unikod |
U+0067 U+0298 | |||
| UTF-8 (hex) |
67 ca 98 | |||
| ᶢʘ | ||||
| Jednostka znakowa |
ᶢʘ | |||
| Unikod |
U+1da2 U+0298 | |||
| UTF-8 (hex) |
e1 b6 a2 ca 98 | |||
| Inne systemy | ||||
| Kirshenbaum | b! | |||
| ||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||||
Mlask dwuwargowy dźwięczny– rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w niektórych językach naturalnych. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym oznaczany jest symbolem ʘ̬, gʘ lub ᶢʘ.
Artykulacja[edytuj | edytuj kod]
W czasie artykulacji podstawowego wariantu [gʘ]:
- modulowany jest prąd powietrza zasysanego powstały wyniku różnicy ciśnień wytworzonej przy grzbiecie języka wzniesionym do góry, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji ustnej i ingresji;
- podniebienie miękkie jest podniesione, mamy do czynienia z artykulacją ustną;
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka;
- dolna warga kontaktuje się z górną wargą, tworząc zwarcie. Równocześnie grzbiet język wznosi się stromo w kierunku podniebienia miękkiego (lub języczka) tworząc drugie zwarcie. W powstałej komorze dochodzi do powstania podciśnienia wyniku "ssącego" ruchu języka do tyłu. Następuje przerwanie blokady dwuwargowej, przy czym równocześnie powietrze jest zasysane do środka, co daje akustycznie charakterystyczny mlask;
- więzadła głosowe drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Mlask dwuwargowy dźwięczny występuje m.in. w języku !Xóõ, w którym zapisywany jest dwuznakiem gʘ[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Taa language and pronunciation, omniglot.com [dostęp 2020-10-14].