Moczarne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Moczarne
osada
Ilustracja
Moczarne w 1968
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

leski

Gmina

Cisna

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-608

Tablice rejestracyjne

RLS

SIMC

0347940[2]

Położenie na mapie gminy Cisna
Mapa konturowa gminy Cisna, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Moczarne”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Moczarne”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Moczarne”
Położenie na mapie powiatu leskiego
Mapa konturowa powiatu leskiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Moczarne”
Ziemia49°06′40″N 22°31′16″E/49,111111 22,521111[1]

Moczarneosada śródleśna w Polsce, dawna wieś, położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna[2][3].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.

Osada była punktem końcowym linii Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej doprowadzonej tu z miejscowości Majdan.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Była to wieś królewska lokowana na prawie wołoskim w końcu XVI wieku[4]. Istniała w niej cerkiew prawosławna i młyn wodny[4]. Pierwsze wzmianki o miejscowości pojawiają się w roku 1618, jednak już w roku 1629 jest miejscowością opuszczoną na skutek zaraz i napadów rozbójników z ówczesnej strony węgierskiej[4]. Zabudowa została w kolejnych latach całkowicie zniszczona. Dawną wieś jako puste pastwiska król Michał Korybut Wiśniowiecki nadał właścicielom Wetliny, do której ją przyłączono. Dla celów gospodarki leśnej, w 1964 roku doprowadzono do Moczarnego kolej wąskotorową, której osada była punktem końcowym[4]. Powstała tu wówczas też osada pracowników leśnych[4].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W okolicy górnej stacji kolejki, na wysokości 780 m n.p.m. występuje dzwonek szerokolistny – bardzo rzadka w Polsce roślina, znana tylko z 6 stanowisk (wszystkie w Bieszczadach). Odnotowano tutaj też stanowisko innego bardzo rzadkiego gatunku – zarazy macierzankowej[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 82168
  2. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  3. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. a b c d e Kryciński (opr.) 1996 ↓, s. 294-295.
  5. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Kryciński (opr.): Bieszczady. Słownik historyczno-krajoznawczy. Część 2. Gmina Cisna. Warszawa: Wydawnictwo Stanisław Kryciński, 1996. ISBN 83-85531-07-6.