Mojżesz Lejbowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki |
Mojżesz (Mosze) Lejbowski lub Leibowski j. lit. Moišės Leibovskio[1]. (ur. 5 marca?/17 marca 1876[1] w Nowogródku, zm. 1942 lub 1943 w Wilnie) – polski malarz pochodzenia żydowskiego.
Studiował malarstwo w Wilnie u Iwana Trutniewa, potem w Paryżu najprawdopodobniej u M. Bonneta w latach 1899 –1900 i w 1904. W dwudziestoleciu międzywojennym mieszkał w Wilnie. Był pierwszym prezesem powołanego w 1925 r., Wileńskiego Żydowskiego Towarzystwa Artystów Plastyków (później Związek Żydowskich Artystów Plastyków)[2]. Był nauczycielem Rafaela Chwolesa[3]. Swoje prace od 1899 r., wystawiał w Wilnie, Białymstoku, Mińsku i w Grodnie. W 1939 r., zaprezentował swoją prace po raz ostatni na wystawie Stowarzyszenia Żydowskich Artystów Plastyków. W 1940 r., przeniósł się na pewien czas do Grodna. Zginął zamordowany w getcie wileńskim.
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Tworzył zarówno obrazy olejne jak i pastelowe. Był uznanym portrecistą.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Valstybinis Vilniaus Gaono žydų muziejus
- ↑ Joanna Lisek; Jung Wilne – żydowska grupa artystyczna (Wrocław; Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego; 2005; ISBN 83-229-2670-7) str. 33
- ↑ Biogram Rafała Chwolesa autorstwa Beaty Tarnowskiej i Mirosława A. Suprunikua w Katalogu wystawy „Wilno i cały świat w malarstwie Rafaela Chwolesa (1913-2002)” – nota biograficzna Rafaela Chwolesa autorstwa Beaty Tarnowskiej i Mirosława A. Supruniuka (Biblioteka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, ul. Gagarina 13, 87-100 Toruń; Oficyna Wydawnicza Kucharski – Toruń, ul. Piękna 2, 87-165 Wielka Nieszawka; ISBN 83-89376-30)