Monaster św. Eliasza w Odessie
46°28′13″N 30°44′29″E/46,470278 30,741389 Cerkiew monasterska św. Eliasza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | |
| Namiestnik |
biskup arcyski Wiktor (Bykow) |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
męski |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
św. Eliasza |
| Styl | |
| Data budowy |
1892–1894 |
| Data reaktywacji |
1995 |
Położenie na mapie Odessy  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu odeskiego  | |
| 46°28′13″N 30°44′29″E/46,470278 30,741389
| |
| Strona internetowa | |
Monaster św. Eliasza – prawosławny męski klasztor w Odessie, w jurysdykcji eparchii odeskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, zorganizowany w 1995 przy dawnej placówce filialnej skitu św. Eliasza na górze Athos.
Monaster został utworzony w 1884 jako placówka filialna rosyjskiego skitu św. Eliasza na górze Athos. Powstała ona w celu koordynowania pielgrzymek Rosjan na Athos, organizacji noclegu i transportu dla pielgrzymów. W 1890 Świątobliwy Synod Rządzący i arcybiskup chersoński Nikanor zgodzili się na powiększenie placówki filialnej i wzniesienie odrębnej cerkwi. Kamień węgielny pod budowę świątyni położył 10 listopada 1894 archimandryta Gabriel. Dwa lata później ukończono prace nad wzniesieniem cerkwi z trzema ołtarzami; 22 grudnia 1896 obiekt ten został poświęcony przez biskupa chersońskiego Justyna. Szczególnymi obiektami kultu w świątyni stały się ikona Matki Bożej „Karmiąca Mlekiem”, cząsteczka Krzyża Pańskiego oraz relikwie lewej stopy apostoła Andrzeja[1].
W 1922 placówka filialna skitu św. Eliasza została zlikwidowana, jej cerkiew była czynna jeszcze do lat 1928–1932. W 1995 przy zwróconej Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu świątyni utworzony został monaster św. Eliasza w jurysdykcji eparchii odeskiej Patriarchatu Moskiewskiego[1].