Monaster św. Jana Rylskiego w Petersburgu
59°58′14″N 30°18′02″E/59,970556 30,300556 nr rej. 7802222000
| |
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miasto wydzielone | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | |
| Ihumenia | |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
żeński |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór |
Dwunastu Apostołów |
| Cerkiew |
św. Eliasza i św. Teodory |
| Kaplica |
Opieki Matki Bożej |
| Założyciel klasztoru | |
| Styl | |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
1901–1903 |
| Data zamknięcia |
1923 |
| Data reaktywacji |
1990 |
Położenie na mapie Petersburga  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 59°58′14″N 30°18′02″E/59,970556 30,300556
| |
| Strona internetowa | |
Monaster św. Jana Rylskiego – stauropigialny żeński klasztor prawosławny w Petersburgu, w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Położony na brzegu Karpowki[2], na Wyspie Aptekarskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Inicjatorem budowy monasteru był Jan Kronsztadzki. Projekt kompleksu zabudowań monasterskich opracował architekt eparchialny N. Nikonow, obiekty wzniesiono w stylu neobizantyjskim typowym dla rosyjskiej architektury sakralnej epoki[3]. Projekt został osobiście zatwierdzony przez cara Mikołaja II, zaś fundatorem działki budowlanej, na której powstał monaster, był kupiec Simieon Ramienski[4]. Pierwotnie Jan Kronsztadzki zakładał, że wspólnota będzie placówką filialną utworzonego już wcześniej z jego inicjatywy monasteru św. Jana Teologa w Surze, jednak rozmiary inwestycji okazały się na tyle znaczne, iż sam pomysłodawca utworzenia klasztoru uznał, iż powinien on być całkowicie niezależną wspólnotą. Patronem monasteru został św. Jan Rilski – święty patron Jana Kronsztadzkiego[4]. Wspólnota rozpoczęła działalność w 1901, gdy ku czci Jana Rylskiego poświęcona została pierwsza cerkiew, czego dokonał sam inicjator utworzenia klasztoru[4].
W roku następnym do użytku oddany został pięciokopułowy główny klasztorny sobór Dwunastu Apostołów z bocznymi ołtarzami Kazańskiej Ikony Matki Bożej oraz Świętych Andrzeja z Krety i Marii Egipcjanki (poświęcony w 1903). Budowa finansowana była z ofiar wiernych[4]. W styczniu 1903 Świątobliwy Synod Rządzący zaliczył klasztor w poczet monasterów I klasy, którym przysługiwały najwyższe dotacje państwowe i które miały możliwość utrzymywania największych liczebnie wspólnot mniszych[4]. Pierwsze mniszki pochodziły z monasteru św. Jana Chrzciciela w Leuszynie, którym kierowała ihumenia Taisa, uczennica duchowa Jana Kronsztadzkiego[5]. Natomiast pierwszą przełożoną monasteru została ihumenia Angelina (Siergiejewa)[6]. W monasterze żyło ponad 350 mniszek i posłusznic, które zajmowały się szyciem szat liturgicznych, prowadzeniem szpitala, pieczeniem prosfor, prowadzeniem ogrodu i sadu[4].
W 1908 Jan Kronsztadzki zmarł i został pochowany w dolnej cerkwi monasterskiej[7].
Klasztor został zamknięty w 1923, w jego zabudowaniach rozmieszczono technikum melioracyjne. W 1926 zamurowane zostało dojście do grobu Jana Kronsztadzkiego[3]. Część sióstr na czele z przełożoną ihumenią Angeliną po zamknięciu monasteru kontynuowała życie wspólnotowe, zamieszkując wspólnie w mieszkaniu w kamienicy przy ulicy Połozowa 22, na Wyspie Piotrogrodzkiej[8].
Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekty monasterskie w 1989. W tym samym roku poświęcono ponownie dolną cerkiew św. Jana Rylskiego, dwa lata później – sobór Dwunastu Apostołów[3]. Na terenie monasteru mieści się także kaplica Opieki Matki Bożej[4]. W 1990 w monasterze odbyły się uroczystości kanonizacji Jana Kronsztadzkiego[3]. W latach 2016–2017 przeprowadzono remont cerkwi, w której pochowano świętego kapłana i w 2017 r. została ona powtórnie poświęcona, otrzymując wezwanie św. Eliasza i św. Teodory (patronów rodziców Jana Kronsztadzkiego)[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Завершилось последнее в 2013 году заседание Священного Синода Русской Православной Церкви
- ↑ История обители [online], Иоанновский ставропигиальный женский монастырь | Официальный сайт Иоанновского монастыря в Санкт-Петербурге, 27 sierpnia 2012 [dostęp 2021-08-15] (ang.).
- ↑ a b c d [monastyr.wix.com/ru#!history История Иоанновского монастыря на Карповке]
- ↑ a b c d e f g История
- ↑ Великая Леушинская тайна. [dostęp 2016-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-03)].
- ↑ Схиигумения Ангелина [online], Иоанновский ставропигиальный женский монастырь | Официальный сайт Иоанновского монастыря в Санкт-Петербурге, 27 sierpnia 2012 [dostęp 2021-08-15] (ang.).
- ↑ Святой праведный Иоанн Кронштадтский Чудотворец Память 2 Января (20 Декабря ст.ст.). [dostęp 2013-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-12)].
- ↑ АНГЕЛИНА [online], www.pravenc.ru [dostęp 2021-08-15].
- ↑ Состоялось великое освящение храма-усыпальницы праведного Иоанна Кронштадтского в Иоанновском монастыре Санкт-Петербурга / Новости / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2017-11-11] (ros.).