Monaster Opieki Matki Bożej w Chot´kowie
56°15′03″N 37°59′39″E/56,250833 37,994167 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Ihumenia | |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
żeński |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór |
Opieki Matki Bożej |
| Cerkiew |
św. Mikołaja |
| Data budowy |
XVII w. |
| Data zamknięcia |
po 1917 |
| Data reaktywacji |
po 1991 |
Położenie na mapie obwodu moskiewskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 56°15′03″N 37°59′39″E/56,250833 37,994167
| |
| Strona internetowa | |
Monaster Opieki Matki Bożej – prawosławny klasztor żeński w Chot´kowie.
Monaster powstał w 1308 i należy do najstarszych klasztorów prawosławnych w regionie moskiewskim[2]. Do 1504 w jego ramach funkcjonowały wspólnoty męska i żeńska. W wymienionym roku pierwsza z nich została zlikwidowana[2]. W XVI w. monaster, dotąd samodzielny, stał się jedną z filii ławry Troicko-Siergijewskiej. Według opisu klasztoru z 1506, składał się on z budynku z 16 celami mniszek oraz dwóch drewnianych cerkwi[2].
W 1609, gdy wojska polsko-litewskie oblegały ławrę Troicko-Siergijewską, monaster w Chot´kowie został całkowicie spalony[2]. W ramach jego odbudowy z ruin wzniesiono dwie murowane cerkwie – Opieki Matki Bożej i św. Mikołaja. W XVIII w. nad dwiema bramami wjazdowymi do monasteru zbudowano kolejne świątynie – św. Mitrofana z Woroneża oraz Narodzenia św. Jana Chrzciciela[2].
W XIX wieku dokonano kolejnej, generalnej przebudowy głównej cerkwi monasterskiej. Powstał wówczas pięciokopułowy sobór Opieki Matki Bożej. Szczególnym obiektem kultu była w nim ikona świętych Marii i Cyryla z Radoneża w otoczeniu swoich synów Stefana, Piotra i Bartłomieja – św. Sergiusza z Radoneża (zarówno rodzice, jak i ostatni z synów złożyli śluby zakonne w monasterze w Chot´kowie)[3].
Po rewolucji październikowej klasztor został zamknięty. Jego cerkwie pełniły przez pewien czas funkcje parafialnych, lecz ostatecznie również zostały zlikwidowane (św. Mikołaja w połowie lat 20. XX wieku, zaś sobór w 1935). Zabudowania klasztorne przejął uniwersytecki wydział rolnictwa. Opuszczone cerkwie zostały zdewastowane, a ich wyposażenie rozkradzione (część marmurowych ozdób została użyta przy dekoracji metra moskiewskiego). Po II wojnie światowej w monasterze rozlokowano technikum rolnicze, zaś w głównej świątyni – fabrykę chemiczną, co doprowadziło do ostatecznego zniszczenia soboru Opieki Matki Bożej[4].
Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał monaster po upadku ZSRR. Podjęto w nim prace renowacyjne[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5