Monaster Zmartwychwstania Pańskiego w Ugliczu

Monaster Zmartwychwstania Pańskiego

Воскресенский монастырь

Widok ogólny
Państwo	Rosja
Obwód	jarosławski
Miejscowość	Uglicz
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	peresławska
hieromnich	Dymitr (Gorbatiuk)
Typ monasteru	męski
Obiekty sakralne
Sobór	Zmartwychwstania Pańskiego
Cerkiew	św. Marii Egipcjanki
Cerkiew	Ikony Matki Bożej „Hodigitria”
Fundator	Jonasz (Sysojewicz)
Styl	ruski
Materiał budowlany	kamień, cegła
Data budowy	XVII w.
Data zamknięcia	1918
Data reaktywacji	1999
Położenie na mapie obwodu jarosławskiego Monaster Zmartwychwstania Pańskiego
Położenie na mapie Rosji Monaster Zmartwychwstania Pańskiego
57°31′32″N 38°18′32″E
Strona internetowa

Monaster Zmartwychwstania Pańskiego – prawosławny męski klasztor w Ugliczu, w jurysdykcji eparchii peresławskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia

Dokładny czas powstania monasteru nie jest znany. Według jednej z hipotez klasztor należał do grupy prawosławnych wspólnot mniszych ufundowanych przez księcia uglickiego Romana Władimirowicza w II poł. XIII w. Inna wersja zakłada, że monaster powstał przed 1482, gdyż w wymienionym roku Żywot św. Paisjusza Uglickiego wspomina o archimandrycie Natanielu ze wspólnoty pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego. Kompleks budynków monasterskich był pierwotnie drewniany i znajdował się bezpośrednio nad brzegiem Wołgi (obecnie zlokalizowana jest w tym miejscu cerkiew św. Jana Chrzciciela).

W 1609 monaster został zajęty przez wojska polsko-litewskie. Przełożony klasztoru ihumen Laurenty i 60 broniących obiektu mnichów zginęło, a zabudowania wspólnoty zostały całkowicie zniszczone. Odbudowano je, również z drewna, po zakończeniu wojny polsko-rosyjskiej.

Klasztor został przeniesiony na nowe miejsce z inicjatywy metropolity rostowskiego Jonasza, który niegdyś rozpoczynał w nim życie monastyczne. W latach 1674–1677 z jego funduszy zbudowany został monumentalny sobór Zmartwychwstania Pańskiego z dwoma ołtarzami bocznymi, dzwonnicę z cerkwią św. Marii Egipcjanki oraz refektarz z cerkwią Ikony Matki Bożej „Hodigitria” oraz dzwonnicą z zegarem. Wszystkie te obiekty wzniesiono na podklecie i połączono galerią.

Przeniesienie monasteru na nowe miejsce miało zapobiec jego zalewaniu przez rzekę, jednak nie odegrało pod tym względem swojej roli – klasztor nadal podmywany był przez potok Troicki i Szełkowkę. W 1764 wspólnota została zlikwidowana, a sobór Zmartwychwstania Pańskiego przemianowano na świątynię parafialną.

W 1918 monaster został zamknięty przez władze radzieckie i zaadaptowany na muzeum. Następnie z zabudowań korzystali budowniczowie elektrowni wodnej w Ugliczu i sztucznego Zbiornika Uglickiego. W kolejnych latach obiekty sakralne stopniowo niszczały. Zostały odremontowane dopiero w latach 1956–1971, wtedy też przeprowadzono wzmocnienie gruntu, by uniknąć jego dalszego podmywania. Planowana była adaptacja całego kompleksu na cele muzealne, jednak przerwano ją z powodu braku funduszy.

Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekt w 1999, dzięki staraniom arcybiskupa jarosławskiego i rostowskiego Micheasza. Rozpoczęto wówczas remont zniszczonych i pozbawionych wyposażenia klasztornych cerkwi. W 2000 wspólnota została restytuowana.