Monitor (Cobra 1)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Monitor (Cobra 1)program zawarty w pamięci stałej komputera Cobra 1, będący prostym monitorem umożliwiającym przeglądanie, modyfikację, testowanie pamięci operacyjnej, realizację podstawowych operacji na plikach i programach oraz ułatwiający uruchamianie programów napisanych w języku maszynowym tego komputera. Monitor umożliwiał wczytanie programu zapisanego w języku maszynowym z taśmy magnetycznej używanej jako pamięć masowa (z magnetofonu) do pamięci operacyjnej, następnie należało uruchomić interpreter języka BASIC i program[1] poleceniem RUN tego języka[2]. Przejście do monitora następowało z powłoki interpretera języka BASIC, po przejściu do trybu systemowego dyrektywą SYSTEM[3][4][5], a następnie wywołaniu w tym trybie programu monitora na podstawie adresu startu[4].

Wczytanie interpretera języka Basic z taśmy magnetofonowej następowało po wydaniu polecenia „L”. Procedura ta umożliwia kontrolę błędów odczytu danych i w przypadku wystąpienia takiego błędu (ustalanego na podstawie sumy kontrolnej dla kolejnych 32-bajtowych bloków, każdy mający unikalny adres, na które podzielony jest program), zamiast wczytywać program od początku, wystarczające jest cofnięcie taśmy o 20-30 cm i wczytanie końcowych, błędnych obszarów. Uruchomienie Basic-a następowało po wydaniu polecenia G:0 <CR>; gdzie <CR> oznacza wciśnięcie klawisza CR[6].

Polecenia[6]:

  • L : LOAD – wczytanie
  • S : SAVE – zapisanie
  • M : przeglądanie i edycja pamięci (np. wpisywanie programu w języku maszynowym[2])
  • C : obliczenie adresu programu

Monitor zapisany był w pamięci mikrokomputera w zakresie adresów C000-C7FFF[7].

Rozwiązania przyjęte w zakresie języka BASIC, programu monitora, oraz polecenia SYSTEM, dla komputera Cobra 1 są wzorowane na rozwiązaniach stosowanych w komputerach TRS-80L2 i Meritum[4][8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sirko 1986 ↓, s. 41.
  2. a b Sirko 1986 ↓, s. 42.
  3. Sirko 1986 ↓, s. 53.
  4. a b c Radioelektronik 05 1986 ↓.
  5. Małysiak i in. 1988 ↓, s. 136, 244.
  6. a b Sirko 1986 ↓, s. 61-63.
  7. Sirko 1986 ↓, s. 75.
  8. Sirko 1986 ↓, s. 4, 7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]