Monitor Dolnośląski
| |
| Częstotliwość |
dziennik |
|---|---|
| Państwo | |
| Wydawca |
RSW Książka Prasa Ruch |
| Tematyka |
polityczno-społeczna |
| Pierwszy numer |
14 grudnia 1981 |
| Ostatni numer |
31 grudnia 1981[1] |
| Redaktor naczelny |
Julian Bartosz, Zdzisław Balicki |
| Średni nakład |
300 000 egz. |
| Format |
A2[2] |
| Liczba stron |
4[2] |
| OCLC | |
Monitor Dolnośląski (pełny tytuł: „Monitor Dolnośląski: pismo czasu stanu wojennego dla województw jeleniogórskiego, legnickiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego”) – dziennik, wychodzący na terenie Dolnego Śląska po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 w Polsce stanu wojennego i zawieszeniu w związku z tym wydawania wszystkich czasopism w kraju oprócz „Trybuny Ludu” i „Żołnierza Wolności”[3].
Tytuł został wybrany przez kolegium redakcyjne, mimo że władze naciskały, by dziennik nazywał się „Gazeta Robotnicza”. Pierwszy numer ukazał się 14 grudnia 1981[4]. Zasadniczy profil wydawnictwa stanowiły informacje urzędowe i rozporządzenia władz, ale także wiadomości regionalne oraz teksty propagandowe. Dużo pisano o sprawach wewnątrzpartyjnych[5]. Z powodu paraliżu komunikacyjnego i środków łączności składał się w większości z przedruków z „Trybuny Ludu”, nasłuchów Polskiego Radia i programów telewizyjnych[6]. We wszystkich numerach „Monitora” ukazały się łącznie 24 zdjęcia[7].
Zespół redakcyjny składał się głównie z dziennikarzy „Gazety Robotniczej” i „Wiadomości”, a także częściowo „Słowa Polskiego”[8]. Pismo wychodziło do końca grudnia 1981, opublikowano łącznie 13 wydań. Nakład wynosił 300 tys. egzemplarzy, a redaktorem naczelnym był Julian Bartosz, który jednak, ze względu na rozbieżności z I sekretarzem KW PZPR Tadeuszem Porębskim po dwóch dniach ustąpił ze stanowiska, a zastąpił go Zdzisław Balicki[3]. Według nieoficjalnych danych zwroty mogły sięgnąć 97% nakładu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ligarski 2016 ↓, s. 156.
- ↑ a b c Ligarski 2016 ↓, s. 134.
- ↑ a b Ligarski 2016 ↓, s. 130.
- ↑ Ligarski 2016 ↓, s. 131.
- ↑ Ligarski 2016 ↓, s. 138.
- ↑ Ligarski 2016 ↓, s. 133.
- ↑ Ligarski 2016 ↓, s. 135.
- ↑ Ligarski 2016 ↓, s. 131-132.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Wrocławia, Wrocław 2000, ISBN 83-7023-749-5
- Sebastian Ligarski: Środki masowego zakłamania – Gadzinówki w okresie stanu wojennego. Szczecin: Instytut Pamięci Narodowej, 2016.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sebastian Ligarski. Monitor Dolnośląski. „Pamięć i Przyszłość”. nr 15 (1/12), s. 57–62, 2012.