Monitor Polski B
Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski B” (Monitor Polski B, M.P. B) – dawny dziennik urzędowy RP, w którym były ogłaszane sprawozdania finansowe wymagane przez ustawę o rachunkowości, ogłoszenia i obwieszczenia przedsiębiorców, a także informacje, komunikaty, ogłoszenia i obwieszczenia organów, instytucji i osób.
Wydawcą „Monitora” było Centrum Usług Wspólnych (instytucja gospodarki budżetowej wchodząca w skład Kancelarii Prezesa Rady Ministrów).
Zgodnie z art. 64 ustawy o rachunkowości badaniu przez biegłego rewidenta i ogłaszaniu w „Monitorze Polskim B” podlegały roczne sprawozdania finansowe m.in. banków, zakładów ubezpieczeń, zakładów reasekuracji, spółek akcyjnych, funduszy emerytalnych oraz pozostałych jednostek, które w poprzedzającym roku obrotowym, za który sporządzono sprawozdania finansowe, spełniły co najmniej dwa z następujących warunków[1]:
- średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło co najmniej 50 osób,
- suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego stanowiła równowartość w walucie polskiej co najmniej 2.500.000 euro,
- przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów oraz operacji finansowych za rok obrotowy stanowiły równowartość w walucie polskiej co najmniej 5.000.000 euro
Zgodnie z art. 70 ustawy kierownik jednostki, której sprawozdanie finansowe podlega obligatoryjnemu badaniu, był obowiązany złożyć do ogłoszenia w „Monitorze Polskim B”, w ciągu 15 dni od dnia ich zatwierdzenia, następujące dokumenty:
- wprowadzenie do sprawozdania finansowego stanowiące część informacji dodatkowej;
- bilans;
- rachunek zysków i strat;
- zestawienie zmian w kapitale własnym;
- rachunek przepływów pieniężnych za dany rok obrotowy;
- a także opinię biegłego rewidenta oraz odpis uchwały bądź postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty.
Wysokość opłat za ogłaszanie obwieszczeń i ogłoszeń w „Monitorze Polskim B” regulowało rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z 2001[2]. W 2012 opłata wynosiła 792,28 zł brutto za stronę[3].
Zgodnie z art. 23 ustawy z 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców[4] „Monitor Polski B” przestał ukazywać się z dniem 1 stycznia 2013. Jest to konsekwencja zniesienia obowiązku publikowania w „Monitorze” sprawozdań finansowych przez podmioty, które składają sprawozdania do Krajowego Rejestru Sądowego[5]. Podmioty, które na podstawie ustawy o rachunkowości mają obowiązek ogłaszania swoich sprawozdań finansowych, a nie muszą obligatoryjnie przekazywać sprawozdań do KRS (m.in. spółki cywilne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą ), od 1 stycznia 2013 ogłaszają je w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. 2013 poz. 330, z późn. zmianami), isap.sejm.gov.pl
- ↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 października 2001 r. w sprawie wysokości opłat za ogłoszenie obwieszczeń i ogłoszeń w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski B” (Dz.U. 2001 nr 114 poz. 1216), isap.sejm.gov.pl
- ↑ Publikacja Sprawozdań Finansowych w Monitorze Polskim B. Centrum Usług Wspólnych, 21.01.2011. [dostęp 2012-10-17]., bip.cuw.gov.pl
- ↑ Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz.U. 2011 nr 232 poz. 1378), isap.sejm.gov.pl
- ↑ Związane z tym koszty (kilka tysięcy złotych) stanowią dla przedsiębiorców, zwłaszcza dla mniejszych podmiotów, zbyt duże obciążenie finansowe zob. Uzasadnienie do projektu ustawy o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców, druk sejmowy 4461, s. 9, sejm.gov.pl
